woensdag, juni 01, 2005

Coldplay – X & Y

Coldplay – X & Y

Releasedatum: 7 juni 2005

Tracklist:

1. Square One
2. What If
3. White Shadows
4. Fix You
5. Talk
6. X&Y
7. Speed of Sound
8. A Message
9. Low
10. The Hardest Part
11. Swallowed in the Sea
12. Twisted Logic
13. Til Kingdom Come (Hidden track)

Wat vooraf ging
Bijna drie jaar geleden bracht Coldplay “A rush of blood to the head” uit. Daarna volgde een intensieve (dubbele) wereldtournee waarbij ook nog eens een live-dvd werd opgenomen.
Het jaar 2004 stond grotendeels in het teken van een rust jaar, waarbij ook aan nieuw materiaal gewerkt zou gaan worden. In de zomer van 2004 lag het album (dat grotendeels door de bandleden individueel werd ingespeeld en daarna gemixed) klaar. Tot groot verdriet van platenmaatschappij EMI en haar aandeelhouders verwezen Chris Martin en de anderen dit album onmiddellijk naar de prullenpak om weer rustig opnieuw te beginnen. Nu, een jaartje later ligt het album er dan eindelijk, was het lange wachten waard?

Parachutes, A rush of blood to the head en X & Y
De overgang tussen “Parachutes” en “A rush of blood to the head” was een grote stap. Waar “Parachutes” nog uitblonk in eenvoud was “A rush of blood to the head” een plaat die Coldplay op de kaart zette bij de grote massa. X & Y duidelijk weer een stap verder, je kan zeker niet zeggen dat de band dit album op de automatische piloot heeft gemaakt.
De grootste vooruit gang is geboekt in de composities van de nummers, deze zijn veel melodieuzer dan die op haar voorgangers. Een ander duidelijk verschil is dat het gebruik van de piano meer naar de achtergrond is verdwenen en dat het gitaarspel van Jonny Buckland veel dominanter aanwezig is.
De afgelopen jaren zijn dus zowel de band als haar bandleden enorm gegroeid, want wie verwachtte jaren terug nu dat Buckland nog eens een refrein (White Shadows) zou zingen of een zangbijdrage van Guy Berryman aan het achtergrondkoor in de ontknoping van Fix You.

Compleet, sfeervol en uitgebalanceerd.
Deze drie woorden zijn typerend voor het album dat vol staat met sterke nummers. De sfeer die rond het nummer Square One hangt wordt door middel van de outro’s en intro’s over het gehele album doorgezet. Ook invloeden van andere bands zijn duidelijk terug te horen. Zo wordt in Talk gebruik gemaakt van een riff van Kraftwerk, doet het intro van The hardest part sterk denken aan een intro van REM en is het gitaarwerk over het geheel goed te vergelijken met dat van The Edge van U2.
De samenhang van de nummers is ook heel sterk, het maakt het album tot geheel. Alleen de single Speed of Sound en de ‘Hidden Track’ Till kingdome come wijken hier van af.

Minpuntjes
Ieder album heeft zo zijn sterke en minder sterke punten, X & Y ontkomt daar dan ook niet aan. Tekstueel zijn de nummers van Chris Martin nog verre van briljant, en vooral in de refreins wil dit nog wel eens clichématig overkomen. Een ander minpuntje is het nummer Speed of Sound, ondanks (en misschien juist wel doordat) het de meest hitgevoelige track is past dit nummer niet echt op dit album. Het is de zwakste van de dertien en breekt ook een beetje de sfeer die er op het album heerst. Ook wil het album soms iets te over geproduceerd aandoen. De strijkers in het nummer X & Y zijn hier een mooi voorbeeld van.

Eindoordeel
Coldplay heeft met X & Y wederom weer een fraai staaltje werk afgeleverd. Met nummers als Square One, White Shadows, Fix You, What If, X & Y, Twisted Logic en Swallowed in the Sea is hun repetoire weer een paar fraaie nummers rijker. Ook de overige nummers (misschien op Speed of Sound na scoren ruim voldoende. Als je daar nog eens de sfeer van het gehele album meeneemt maakt X & Y tot een van de beste platen van dit jaar.

5 Comments:

At donderdag, juni 02, 2005 10:02:00 p.m., Anonymous Anoniem said...

Gatver..

Een mening mag dan mooi zijn, maar dit is gewoon walgelijk:

[qoute] maakt X & Y tot een van de beste platen van dit jaar [/qoute]

Daqmm...die plaat zou niet eens in mijn top 10 komen, daar is ie veels te middelmatig voor :(

 
At donderdag, juni 02, 2005 10:07:00 p.m., Blogger Maarten said...

Ho ho Wp,

Dat is weer jouw mening.
Toch blijf ik bij mijn oordeel.

Binnenkort wel een review van Turin Brakes - Jackinabox.

Maar die zal ook wel niet in de smaak bij je vallen.

 
At zaterdag, juni 04, 2005 9:48:00 a.m., Anonymous Anoniem said...

Die moet ik nog luisteren, dus leg me nog geen woorden in de mond.

Gisteravond concert van BNN gezien met coldplay, was wel een opvallend verschil:

De oude nummers rocken echt en hebben mooie overgangen tussen rustig en drukke periodes..

En alle nieuwe nummers slijmerden hele tijd voort op 1 geluid (extreem vol geluid) maar nergens kwam er lekker ritme verschillen in naar voen

 
At zaterdag, juni 04, 2005 4:27:00 p.m., Blogger Maarten said...

Dat verschil was er inderdaad. Dit album bevat meer "luistertracks" dan knallers, op de vorige lag deze verhouding anders.

Daarnaast was dit pas hun 2e concert sinds tijden en dus ook pas de 2e keer dat de nieuwe nummers live gespeeld werden. Dat kan het verschil ook deels verklaren. :)

 
At zondag, juni 05, 2005 10:55:00 p.m., Anonymous Anoniem said...

Ik moet er nog ff aan wennen maar t klinkt wel lekker!

 

Een reactie posten

<< Home