Supergrass: Can you hear us pumpin' up de Melkweg!

Vorig jaar had het Engelse Supergrass een feestje te vieren, de band werd namelijk alweer tien jaar oud. Ter gelegenheid van dit werd de verzamelaar "Supergrass is 10 - the very best of" uitgebracht.
Dit jaar kwam de band alweer met een geheel nieuw werk op de proppen. De heren hadden zich in een studio in Frankrijk terug getrokken en daar in alle rust gewerkt aan "Road to Rouen". Op deze cd, en vooral in de single "St. Petersburg" valt een geheel ander Supergrass te horen, zo zijn er onder andere strijkers, piano en percusie op te horen. Tijdens de bijbehorende tour werd ook Nederland aangedaan, en wel op maandag 7 november in een uitverkochte Melkweg.

Het voorprogramma was in handen van Jack Stafford Foundation, ik zag ze al eerder als het voorprogramma van The Veils in Paradiso. Een duo (later bijgestaan door een bassist) dat vooral lieve, zachte acoustische luisterliedjes speelt. Dit was duidelijk niet aan het publiek besteed. Zij (op een enkeling na dan) zagen deze act liever gaan dan komen en lieten dit ook veelvuldig merken. De zanger reageerde hier luchtig op met "We also want to see Supergrass, so let's finish it quick".

Rond 21.30 uur kwam Supergrass het podium op, althans alleen zanger Gaz. Hij opende het concert met een acoustische versie van "St. Petersburg". Tijdens het tweede nummer nam ook bassist Mick plaats op een kruk en nam ook een acoustische gitaar ter hand. Gaz geeft aan het optreden rustig op te gaan bouwen. Rond het vierde nummer komt uiteindelijk ook de rest van de band (toetsenist Roy, een vervangende drummer en een percusionist)op.
De eerste tien nummers van de set zijn dan ook geheel acoustisch en worden zittend en ingetogen gespeeld. Het breekpunt is "The sun hits te sky", tijdens een lange percussiesolo verlaten de bandleden het podium en worden ook de krukjes verwijderd.

Hierna komt de nadruk veel meer op de electrische gitaar te liggen en begint de Melkweg te "rocken". Tijdens dit deel van het concert komen hits voorbij als "Mary", "Richard III" en m'n persoonlijke favouriet "Movin'". Vooral bij deze laatste ging het publiek voor het eerst los. Gaz riep op om luid mee te zingen wat het publiek maar al te graag deed. Met "Pumpin' up your stereo" eindigd het concert even na elf uur ten slotte in een groot springfeest.



Moe maar voldaan kon ik even na half twaalf met de trein terug naar Blokker. Het was een heerlijk concert, toch wel één van de betere van dit jaar. Het eerste deel van de set was vooral heerlijk om te beluisteren, tijdens het tweede deel werd het zelfs springen geblazen. De set zat ook leuk in elkaar, veel van m'n favoriete nummers aangevuld met bijna alle nummers van het laatste album. Gaz kwam ook heel sympathiek over en ging op een goede manier met het publiek om. Volgende keer ben ik er waarschijnlijk weer bij.