dinsdag, januari 31, 2006

Editors in Paradiso

Voor de derde keer in krap 5 maanden tijd stond er voor mij een optreden van Editors op het programma. Deze jongens uit Birmingham zijn het afgelopen jaar uitgegroeid van een klein onbekend bandje tot een succesvolle act. Een goed verkopend album, singles die in Engeland nu eindelijk aan lijken te slaan en alweer een uitverkochte clubtour door Nederland.



Zoals eerder gezegd was dit m'n derde keer. De eerste keer was in de India tent op Lowlands, de tweede in een uitverkochte Melkweg en nu dus een uitverkochte Paradiso.

Gitarist Chris Urbanowicz

Even na zeven uur meldde ik me bij de snackbar tegenover Paradiso om daar Julieth haar kaartje te geven. Ik had een kaartje over, zij had er een nodig dus was een dealtje snel gemaakt (netjes tegen kostprijs natuurlijk ;) ).

Gliss
Ik was dan ook ruim op tijd binnen om een mooi plekje vooraan te vinden, daar zag ik m'n voetbal teamgenoot Nicky staan. Onder het genot van een biertje begonnen de heren en dame van Gliss aan hun voorprogramma. Dit drietal uit L.A. had ik in November al als voorprogramma gezien bij Black Rebel Motorcycle Club dus ik wist wat ik kon verwachten. In het begin klonk het best leuk, maar na een nummer of 4 begon de verveling al snel toe te slaan. Het stelde gewoon niet genoeg voor om de aandacht lang vast te kunnen houden. Helaas speelden ze zeker nog een minuut of twintig door.

Editors
Even na 21.00 betreden frontman Tom Smith en z'n bandleden het podium van de kerk. De band heeft er duidelijk zin in en dat zelfde geldt voor het publiek. Al tijdens de eerste nummers beginnen hier en daar mensen te springen en dit zal naarmate het concert vordert alleen maar toenemen. Tijden Munich ontstaat er zelfs een heuse pit, waarvan ik dankbaar gebruik maakte en nog verder richting het podium kun komen.
Toen opzichte van het vorige optreden was de setlist licht gewijzigd. "Someone says" was vervangen door het nieuwe, en zeker niet slechte, "The weight of the world".

Frontman Tom Smith

De show doet misschien iets routinematig aan, proffesioneel maar tegelijkertijd enthousiast is het ook zeker. Vooral Tom Smith staat herhaaldelijk met zijn gitaar in z'n nek, op andere momenten vliegt hij haast over het podium of gooit een schreeuw het publiek in.
Helaas is het optreden niet langer dan een klein uurtje. Die tijd leek nog sneller door het hoge tempo waarmee de liedjes werder afgewerkt.

Editors in Paradiso was een heerlijke aftrap voor m'n komende concerten. Het was sfeervol, enthousiast en profesioneel. Daarbij was het het beste optreden wat ik van deze Britten gezien heb. Wie weet kom ik ze komende zomer nog op een of andere festivalweide tegen, de volgende clubtour sla ik maar weer eens over.

Setlist
Lights
Blood
All Sparks
Fall
Find Yourself a Safe Place
Bullets
Camera
You Are Fading
Munich
Open Your Arms
----------
The Weight of the World
Fingers in Factories

2 Comments:

At dinsdag, januari 31, 2006 8:54:00 p.m., Anonymous Anoniem said...

Leuk leuk leuk!

 
At woensdag, februari 01, 2006 7:46:00 p.m., Anonymous Anoniem said...

en toch is de geflitste foto ook mooi! :) de andere natuurlijk ook. leuk verslag.

 

Een reactie posten

<< Home