Een avondje genieten bij Radiohead

Denemarken, Nederland en Engeland zijn de enige landen die deze weken door Radiohead aangedaan worden. Een directe aanleiding voor een tour is er ook niet, het volgende album laat waarschijnlijk nog tot volgend jaar op zich wachten. Toch waren de kaarten voor deze twee try-out optredens binnen een uur uitverkocht.
Na weken voorpret was het dinsdagavond dan eindelijk tijd om de innovatieve Britten live aan het werk te zien. En niet eens in een groot stadion maar in de Heineken Music Hall, een zaal met een prima reputatie op het gebied van geluidskwaliteit.

Het voorprogramma werd verzorgd door Willy Mason, een singer/songwriter die enkele nummers door een violiste en drummer begeleid werd. Ondanks dat de man aardige liedjes had kon het niet overtuigen. Gelukkig speelde hij dan ook slechts een half uurtje waarna het wachten op Radiohead kon beginnen.



Rond 20.50 gingen de lichten uit en verschenen, na een lang en vreemd intro (allemaal geluidssamples met Nederlandse teksten die langzaam een geheel vormden), de heren op het podium. De set werd geopend met "Everything in it's right place" en "The National Anthem" waarbij vooral de tweede voor een overweldige bak heerlijke herrie zorgde. De verdere set bestond veelal uit de bekende Radiohead nummers en een zevental nieuwe nummers.
Voor het eerste nieuwe nummer waarschuwde zanger Thom Yorke er al voor: “We’re gonna play some new songs for you tonight. One bar is over there, and the other one’s over there.” "Nude", "House of Cards", "15 steps", "Open Pick", "Bangers'n'Mash", "Snooks" en "Body Snatchers" waren de nieuwe nummers die ons voorgeschoteld werden. Vooral de laatste drie zijn mij het meest bijgebleven, opvallend was dat dit weer meer echte rocksongs zijn met een stuk minder elektronica erin verwerkt. Of dit zo blijft of met de komst van het nieuwe album nog veranderd valt moeilijk in te schatten.



Naast deze nieuwe nummers was de set vooral gevuld met oude bekenden waarbij ik vooral erg heb genoten van "Pyramid Song", "Lucky", "There There", "Idioteque" en mijn persoonlijke favoriet "How to Dissapear Completely". Helaas waren ook een aantal (grote) fouten te bespeuren, zo gingen de roadies af en toe een paar keer flink de fout in waarbij vooral de gebroeders Greenwood de voornaamste slachtoffers waren. "Paranoid Android" leek halverwege zelfs helemaal te worden afgekapt vanwege een falend keyboard. “Fuck it, let’s do the next one”, aldus Thom Yorke. Op aandringen van het publiek wordt deze gelukkig toch uitgespeeld.
Afsluiter "Street Spirit (Fade Out)" ging ook de mist in vanwege een fout van drummer Phil Selway. Na afloop bleek dat de oorzaak hiervan waarschijnlijk het overlijden van de moeder van de drummer was. Dit was dan ook de reden dat het concert van 10 mei naar 28 augustus is verplaatst.

Na 22 nummers en ruim 7 kwartier live muziek kwam er een einde aan het optreden. Het was een heerlijke gedenkwaardige avond. Ik blijf het heerlijk vinden om een gedreven en perfectionistische band als Radiohead in een zaal met goede geluidskwaliteit aan het werk te zien. De paar fouten die gemaakt werden heb ik zelf niet als storend ervaren. Mocht het voor mij financieel haalbaar zijn ga ik zeker nog op jacht naar een kaartje voor 28 augustus.

Setlist
1. Everything In It's Right Place
2. The National Anthem
3. 15 Step
4. Lucky
5. 2+2=5
6. Bangers n Mash
7. Nude
8. Pyramid Song
9. Open Pick
10. I Might Be Wrong
11. Paranoid Android
12. How To Dissapear Completely
13. Karma Police
14. Bodysnatchers
15. Idioteque
16. No Surprises
17. There There
--
18. Spooks
19. House of Cards
20. Just
21. You And Whose Army
--
22. Street Spirit