The Veils weten Paradiso te overtuigen!

Na het uitstekende concert van Johan in de Hoornse poptempel *kuch* Manifesto, waarbij duidelijk bleek dat de band steeds beter op elkaar ingespeeld raakt, stond afgelopen vrijdag het tweede concert van Bakkertjes Herfsttour op het programma. De derde keer The Veils deze zomer, de vijfde keer in totaal. Hieronder staan mijn bevindingen.

The Veils weten Paradiso te overtuigen!

Gezien: vrijdag 6 oktober 2006
Locatie: Paradiso

Er zijn van die concerten waarbij het vanaf de eerste minuut duidelijk is dat het goed zit. The Veils in Paradiso blijkt zo’n concert te zijn. Een goed gehumeurde Finn Andrews, een gedreven spelende band en een publiek dat er duidelijk zin in heeft zijn de ingrediënten. Een uitstekend concert is het gevolg.

Eind augustus verscheen ‘Nux Vomica’, alweer het tweede album van The Veils. Of beter gezegd het tweede album van zanger Finn Andrews. Tijdens de tournee die volgde na de release van het eerste album, 'The Runaway Found’, brak Finn Andrews met zijn toenmalige bandleden en keerde terug naar Nieuw Zeeland. Daar werkte hij in alle rust aan nieuwe liedjes en formeerde een nieuwe band, nu vooral bestaande uit vrienden. De afgelopen week werd Nederland opnieuw aangedaan voor vier vrijwel uitverkochte optredens. De Oosterpoort in Groningen, Tivoli in Utrecht, Effenaar in Eindhoven gingen al voor, de meningen over deze concerten waren verdeeld. Met deze gedachten in het achterhoofd waren de verwachtingen dan ook hooggespannen voor een avondje The Veils.

Zanger Finn Andrews tijdens hun optreden op Lowlands 2006

Even na negen uur gaan de lichten in Paradiso uit en verschijnen de bandleden, onder muzikale begeleiding van een Frans chanson, langzaam op het podium. Al bij de eerste tonen van ‘Nux Vomica’ lijkt het erop dat het een prima optreden gaat worden. De band speelt erg gedreven en zanger Finn Andrews oogt zichtbaar ontspannen en goedgehumeurd. Hij zondert zich deze keer niet af van het publiek maar zoekt ons juist op. Dit gebeurt naarmate het optreden verder vordert steeds vaker en bij 'Not Yet' wordt het publiek zelfs herhaaldelijk gemaand de woorden Not Yet mee te zingen, iets wat ik nog niet eerder van de zanger heb gezien.

De set is zorgvuldig en bestaat uit nummers van beide albums, waarbij de nadruk op 'Nux Vomica' Ligt. Ondanks dat Finn de laatste tijd in verscheidene interviews heeft aangegeven de liedjes van het eerste album ‘The Runaway Found’ niet meer te kunnen horen speelt de band er vanavond toch vier. Daarnaast is er ruimte gereserveerd voor een (erg mooie) cover van 'State Trooper' van Bruce Springsteen.
De set zit goed in elkaar, bombastische en schreeuwerige momenten zoals "Jesus For The Jugular' worden afgewisseld met wat rustigere nummers als 'Under The Folding Branches'.
De beslissing om als definitieve afsluiter '[i]More Heat Than Light[/i]' weer te spelen wordt door het publiek dan ook met luid gejuich ontvangen.

Na ongeveer vijfenzestig minuten is het optreden ten einde en verdwijnt de band voor de tweede keer van het podium. Terug in de kleedkamer zullen ze ongetwijfeld op een erg geslaagde avond teruggekeken hebben.

Setlist
Nux Vomica
A Birthday Present
Calliope!
Jesus for the Jugular
The Tide That Left And Never Came Back
State Trooper
Pan
Lavinia
Advice For Young Mothers To Be
The Wild Son
Not Yet
-------------
One Night On Earth
Under the Folding Branches
More Heat Than Light