Damien Rice verandert rockzaal 013 voor één avond in een magische poptempel

Ik baalde er even flink van, toen ik afgelopen december net naast kaartjes voor Damien Rice in 013 (Tilburg) greep. Terwijl het concert langzaam aan naderbij kwam was de grootste teleurstelling wel verdwenen en had me er bij neergelegd het concert niet mee te maken. Tot vrijdag de 16e toen Maartje mij een van de door haar gewonnen toegangskaartjes bezorgde. En zo kwam ik dus alsnog bij Damien Rice terecht. Een werkelijk waar subliem optreden wat ik achteraf voor geen goud had willen missen. Dus Maartje, nogmaals hartelijk bedankt. :D

Damien Rice verandert rockzaal 013 voor één avond in een magische poptempel!

Nog geen drie maanden geleden prijkte '9' - de tweede langspeler van Damien Rice - nog hoog in menig eindejaarslijstje van 2006. Waar de Ierse singer-songwriter met het veelgeprezen debuut 'O' al vele zieltjes in muziekbeminnend Nederland gewonnen had, volgde de rest van de fijnproevers onlangs na het succes van de radiohit '9 Crimes'. Als de man, na drie jaar afwezigheid, weer een optreden in Nederland geeft is het niet geheel verrassend dat deze binnen acht minuten stijf uitverkocht raakt.

De vroege vogels of Marktplaatsbezoekers worden deze dinsdagavond getrakteerd op twee uur en twintig minuten lang emotionele uitlatingen van de stille, maar gevoelige Ier. Uitvoeringen van onder andere 'The Professor & La Fille Danse', 'Then Go' en 'Cannonball' zijn adembenemend.

Als voorprogramma is de vroegere band van Damien Rice, Bell X1 aangetrokken. Vanaf 20.00 uur mogen zij de volgepakte 013 met hun opgewekte en bij vlagen stevige nummers opwarmen. Zanger Paul Noonan steelt, met zijn extravagante houding, handgeklap en het gooien met zijn instrumenten en microfoon, de show.


Op twee meter van de rand van het podium begint de als een zwerver uitziende Damien Rice met celliste Vyvienne Long aan een muzikale reis door zijn oeuvre. Na het eerste meteen al magistrale ‘The Professor & La Fille Danse’, voegen de andere bandleden zich ook bij Damien en Vyvienne. Zangeres Lisa Hannigan is de grote afwezige deze avond. Bij enkele nummers op CD speelt zij een grote rol. De zanger trekt zich echter niets aan van het ontbreken van zijn bandlid en zingt haar solos zelf, gebruikt een tweede microfoon voor vervormde stemmen en neemt deze op zodat hij met zichzelf een duet kan zingen. Het klinkt allemaal als een slecht alternatief, maar Rice maakt het gemis meer dan goed, misschien zelfs béter. Zijn versie van 'Then Go' is namelijk vele malen sterker dan Hannigan’s variant op plaat, doordat hij zich helemaal lijkt te geven, vol van woede. Overgangen van woede tot verdriet en van verliefdheid tot bedrog: de zingende Ier draait er zijn hand niet voor om en laat nummers vloeiend in elkaar overlopen.

Voor rumoer is deze avond geen plaats. In opperste concentratie en soms zelfs stoïcijnse houding speelt Rice zijn muziek, pas na drie kwartier volgt er een eerste ‘Thank you’. Gedurende het hele concert zijn ook de bezoekers muisstil, de gesloten bar (op verzoek van de band) draagt hier ook aan bij. Hierdoor krijgen ook de rustigere nummers de aandacht die ze verdienen. Hoogtepunt hiervan is zeker 'Cannonball', dat bij menigeen kippenvel veroorzaakt vanwege de uitvoering. Op de rand van het podium met gitaar, onversterkt en met één spot op hem gericht zingt de Ier met de mooie blauwe ogen over zijn verloren liefde. Perfectie komt ineens wel heel dichtbij.

Celliste Vyvienne Long krijgt ook de ruimte om één nummer van haar eigen EP ten gehore te brengen. Onder meer bijgestaan door Declan de Barra, die later deze avond nog het naprogramma zal verzorgen, vult zij deze pauze op een humoristische wijze in met het nummer 'Random Man On The Motor Way'.

Een akoestische 'Cannonball'

Voor Rice blijkt het liedje van Vyvienne ook duidelijk een breekpunt want na deze pauze laat hij zich van een socialere kant zien. Hij zoekt meer contact met het publiek op en staat met taart en champagne en het emotionele 'Cheers Darlin' even stil bij de verjaardag van zijn gitarist. Dit eigenlijk verdrietige nummer laat Rice eindigen in een vrolijk, bombastisch geheel, waardoor het publiek de zaal toch met een grote glimlach op de mond kan verlaten. Een ideale afsluiting van een magische avond.

Maarten Bakker, Marc Gommans & Maartje van der Heijden