Rock Werchter: zaterdag 30 juni 2007
Na de regen van de vrijdag belooft het zaterdag goed weer te worden. Er is geen regen voorspeld en ondanks enkele wolken schijnt er een lekker zonnetje. Op papier is het de minste dag van het festival maar met Snow Patrol, The Killers en The Good, The Bad & The Queen op het programma is er nog meer dan genoeg leuks te zien. Misschien nog wel belangrijker dan het weer is dat mijn lichaam ook weer hersteld is, van de rugklachten en de zere voetjes van de vrijdag is geen sprake meer. En dus beginnen we voor de derde keer aan de lange wandeling (1,5 km) naar het festivalterrein.

Op de Weide

De Heideroosjes (Main Stage)

Razorlight (Main Stage)
Om 13.45 is de festivalweide goed gevuld voor het optreden van het Britse Razorlight. Beter gezegd: voor Johnny Borrell en band. Ondanks dat het repertoire van de band voor een groot deel uit leuke en frisse popliedjes bestaat, draait eigenlijk het gehele optreden om deze zanger. Daarbij speelt de band ook nog eens volledig op de automatische piloot waardoor het geen moment sprankelt. Het zegt eigenlijk genoeg dat het hardste gegil van het, vrij jonge vrouwelijke, publiek plaatsvindt op het moment dat Borrell zijn shirt uittrekt. Zelfs de hitjes 'Golden Touch', 'America' en 'In The Morning' weten hier niets aan te veranderen. Jammer genoeg is het leuke frisse Razorlight van weleer nu echt omgevormd tot de Johnny Borrell showAmy Winehouse (Main Stage)
De hamvraag wat iedereen tot nu toe bezig gehouden heeft is toch wel: 
Klaxons (Pyramid Marquee)
Snow Patrol (Main Stage)

The Killers (Main Stage)
Waar het bij Klaxons nog ernstig benauwd was binnen de Pyramid Marquee, daar wordt het al heel snel bloedheet in de voorste vakken alwaar The Killers op het punt staan om Werchter te doen laten trillen op haar grondvesten. De populaire band uit Las Vegas heeft vooralsnog enkel éénmaal op Pukkelpop gestaan, als we naar grote festivals binnen de Benelux gaan kijken. En dat terwijl deze graag geziene gasten elders op vrijwel élk groot festival hebben gespeeld. Dat zou een belangrijke reden kunnen zijn waarom juist zoveel mensen vandaag een mooi plekje vooraan proberen te krijgen bij dit viertal. Vanaf het moment dat de band aftrapt met ‘Sam’s Town’ begint de menigte al naar adem te happen. En deze levende kermisattractie houdt steevast gedurende de complete setlist aan met krakers als ‘When You Were Young’, ‘Somebody Told Me’, ‘Bones’, en ‘Mr. Brightside’, met korte rustpuntjes tussendoor waaronder recente hit ‘Read My Mind’. Ondertussen straalt de charismatische zanger/keyboardspeler Brandon Flowers, gestoken in gilet en vlinderdas, vanaf seconde nummer één. De kleine zanger mag zich zo langzamerhand anno 2007 gerust meten met de Bonos en Chris Martins van deze wereld. Opvallend ook, want een goede zanger is het allerminst. De 26-jarige moet het vooral van zijn uitstraling hebben, en dát heeft íe. Ook medebandleden Dave Keuning, Mark Stoermer en Ronnie Vannucci delen deze coolheid, weliswaar in iets mindere mate. Het moet heel raar lopen willen The Killers niet uitgroeien tot één van de grootste bands van de wereld.Peter Gabriel (Main Stage)
Een levende legende, en tóch een klein beetje misplaatst op deze affiche van Rock Werchter. Dát is Peter Gabriel, voormalig zanger van Genesis en succesvol solozanger sinds begin jaren ’80. Terwijl de Killers aanhangers zich massaal terugtrekken richting drank,- en eettenten aan weerszijden van de Main Stage druppelen de voorste vakken langzaam vol met dertigers, veertigers, en zelfs vijftigers. De kalmte is zichtbaar wedergekeerd. Mensen krijgen de ruimte om weer op adem te komen. Een duidelijke generatiekloof wordt ineens zichtbaar, en dat maakt deze dag toch wel vrij bijzonder. Op het podium wordt Gabriel ondertussen omringd door een aantal klassemuzikanten, die stuk voor stuk krachtig hun mannetje staan. Voor het overgrote deel leveren zij gedurende 70 minuten zwaarmoedige edoch sfeervolle liedjes af, zoals ‘Intruder’ en ‘Blood Of Eden’. Je kan hier en daar een speld horen vallen, zélfs op het gras. Tijdens ‘Solsbury Hill’ en ‘Sledgehammer’ knikken de wat jongere omstanders met een blik van herkenning, maar voor de rest is dit optreden toch écht voornamelijk voor de fans bedoeld. Wellicht dat de man beter tot zijn recht was gekomen op TW Classic, een week later, maar die gedachte laten we maar even achterwege.The Good, The Bad & The Queen (Pyramid Marquee)

The Chemical Brothers (Main Stage)
Het is aan The Chemical Brothers om alweer de derde dag van Rock Werchter af te sluiten, een taak die het tweetal wel besteed is. Vanuit een soort cockpit gevuld met vele knoppen verzorgen de heren een vijftal sets die op hun beurt weer uit een aantal liedjes als 'Galvanize en 'Hey Boy Hey Girl' bestaan. De stevige beats van Tom Rowlands en Ed Simons krijgen de weide massaal aan het dansen, niemand slaagt erin beide voetjes op de vloer te houden. De af en toe schitterende animaties die op de schermen en op het podium getoond worden en de grootste lichtshow dragen hier ook aan bij. Helaas is het feest rond 01.00 uur toch echt afgelopen, voor een toegift is geen tijd meer.
Keane @ Main Stage

0 Comments:
Een reactie posten
<< Home