Bakkerts Album Top 50 van 2007
1 Radiohead - In Rainbows
De Heineken Music Hall was vorig jaar tweemaal het décor voor een try-out show van het Britse Radiohead. Ruim acht nieuwe nummers werden toen gespeeld en het was dus niet de vraag of maar wanneer de nieuwe plaat het levenslicht zou zien. Plotsklaps volgde de aankondiging dat In Rainbows te downloaden zou zijn voor een prijs die zelf door de gebruiker bepaald kon worden. Een werkelijk briljante actie maar wel een actie waardoor de aandacht teveel van de muziek afwijkt. Want In Rainbows is ook een briljant album en eigenlijk het eerste ‘liedjes’ album van de band sinds jaren. Een zwak moment kent het album eigenlijk niet, maar er zijn genoeg hoogtepunten aan te wijzen. Ik hou het kort en noem er slechts 3: Nude, All I Need en Videotape. In Rainbows vormt voor mij het hoogtepunt van toch al een uitstekend muziekjaar.
The Good, The Bad & The Queen vormde voor mij absoluut één van de verrassingen van het jaar. Dit zij-project van Blur én Gorrilaz genie Damon Albarn mag wederom als een succes bestempeld worden. The Good, The Bad & The Queen kan gekenmerkt worden als een zeer sfeervol en muzikaal (van piano tot strijkers) album dat tot luisteren blijft uitnodigen. Albarn zingt op een heerlijke dwarse manier zijn teksten. Paul Simonon (The Clash) speelt dwingende en boeiende basspartijen en ook Simon Tong (The Verve) en Tony Allen doen hun duit in het zakje.
3 Black Rebel Motorcycle Club - Baby 81
Black Rebel Motorcycle Club is een band van twee gezichten. Enerzijds de duistere rock ‘n’ roll kant die op de eerste twee albums van het trio getoond werd. Aan de andere kant het folkie en Americana gezicht dat op Howl en Howl Sessions (ep) naar voren kwam. Het was dan ook de vraag welke weg Peter Hayes en Robert Levon Been deze maal in zouden slaan. Baby 81 blijkt een hele geslaagde mix van beide stijlen te zijn. De band valt terug op het stevige en donkere geluid van debuutplaat B.R.M.C. terug maar laat daar duidelijk Howl invloeden in doorschijnen. Het resultaat is een heerlijk uitgebalanceerd album met ruige nummers als ‘Berlin’ en het rustigere maar prachtige ‘Am I Only’. Als de band zich zo blijft doorontwikkelen volgen er nog vele mooie albums.
In 2004 werd de wereld opgeschrikt door debuutplaat “Funeral” van deze Canadese band en met overtuigende shows op ondermeer Lowlands 2005 werd ook Nederlands veroverd. De verwachtingen voor het tweede album waren dan ook hooggespannen: zou het slechts een eendagsvlieg zijn of is de band een echte blijver. Toen begin dit jaar het nummer ‘Intervention’ lekte was eigenlijk het antwoord op deze vraag al beantwoord, met “Neon Bible” vestigt Arcade Fire zich wederom in de top van menig eindejaarslijstje. Het album is een heerlijke mix van stevige nummers als ‘Intervention’ en ‘Keep The Car Running’ en prachtige rustige nummers als ‘Ocean of Noise’. Het aanwezig zijn van een nieuwe versie van ‘No Cars Go’ (dit lied was ook al op de EP van de band te horen) maakt het album helemaal af.
5 Interpol - Our Love To Admire
Volgens de geruchten heeft Interpol tijdens het opnameproces van Our Love To Admire een aantal malen op het randje van het einde gebalanceerd. Op het album is hier gelukkig vrijwel niets van te merken. De band is iets van de vertrouwde pad dat de voorgangers ‘Turn on the Bright Lights’ en ‘Antics’ hebben geschapen afgeweken. Een aantal nummers (zoals No I in Threesome, klinkt iets luchtiger dan op de eerder genoemde albums gepast had. Ook schept de band ruimte voor een aantal kleine experimentjes zoals afsluiter ‘The Lighthouse’ of het prachtige ‘Pioneer to the Falls’. Wellicht een opstapje naar het vierde studiealbum van de New Yorkers. Maar bovenal zijn de vertrouwde dragende stem van Banks en de hakkelige maar swingende gitaarrifs van Daniel Kessler en de dwingende eigenzinnige basspartijen van Carlos D. gebleven.
Conor Oberst is me er eentje. Niet alleen brengt hij in een hoog tempo het ene na het andere album uit, ze zijn ook nog eens allemaal de moeite waard ook. Cassadaga staat net als zijn voorgangers vol met mooie en soms gevoelige luisterliedjes. Waarbij ‘No One Would Riot for Less’ er voor mij ver bovenuit steekt. Het heeft mij in ieder geval uitgenodigd om mij beter in het werk van Conor te verdiepen.
In 2006 had deze band eigenlijk al in mijn eindlijstje moeten staan maar heb ik tot mijn grote spijt ‘Everything All the Time’ jammerlijk over het hoofd gezien. Dit jaar maak ik deze fout niet en dus staat Cease to Begin, het tweede studioalbum van Band of Horses, op een verdiende top 10 notering in mijn eindlijst. Wellicht het meest opvallende aan de band is de soms snerpende zang van Ben Bridwell. Dat deze band live ook zeker de moeite waard is bewezen zij afgelopen Pinkstermaandag in Tivoli, voor wie dat gemist heeft volgt op 1 maart een herkansing in de Amsterdamse Paradiso.
Het was een tijdje stil rond dit uit Blackwood (Wales) afkomstige trio. Zo gingen zowel zanger James Dean Bradfield als gitarist Nick Wire een jaar op solotour. Met “Send Away the Tigers” zijn ze weer terug van weggeweest. Na het rustige (en niet al te best ontvangen) Lifeblood uit 2004 is Send Away the Tigers weer een lekkere rockplaat geworden. De band stelt natuurlijk weer een aantal politieke misstanden aan de orde zoals de Irak Oorlog (Imperial Bodybags) maar ook is er dit maal plaats voor luchtigere zaken, onder meer in de vorm van een duet met Cardigans zangers Nina Persson. Een echte uitschieter is wat mij betreft ‘The Second Great Depression’.
9 Stereophonics - Pull the Pin
Pull the Pin is gedurende het jaar stiekem een favoriet album van me geworden. Het is een zeer degelijke rock ‘n’ roll plaat geworden zonder echte uitschieters en juist dat geheel maakt het zo’n sterke plaat. Zanger Kelly Jones klinkt opnieuw, maar nu veel minder geforceerd, stoer en jaagt bij tijd en wijlen de teksten door de microfoon. Dit alles wordt omkleed met de ouderwetse rocksound van de Welshmen zoals we die uit de begin tijd van de band kennen.
10 The Thrills - Teenager
Een band bestaande uit een stel sympathieke Ierse antihelden. In de zomer van 2003 braken ze door met de single ‘Big Sur’ en sindsdien verblijden ze mij (en een aantal anderen) met hun blije feel-good muziek die eerder aan de stranden van Californie doet denken dan aan de Ierse hoofdstad Dublin. Ook op Teenager is het blijheid troef, het album staat vol met de nodige oeeeehs en aaaaahs maar dat doet niets af aan de kwaliteit van de plaat. Deze staat opnieuw vol met leuke popsongs als The Midnight Choir, This Year en Nothing Changes Around Here.
11 Amy MacDonald - This is the Life
12 Travis - The Boy With No Name
13 The Twilight Sad - Fourteen Autumns & Fifteen Winters
14 Patrick Wolf - The Magic Position
15 The Coral - Roots and Echoes
16 The National - Boxer
17 Okkervil River - The Stage Names
18 Yeasayer - All Hour Symbals
19 LCD Soundsystem - Sound of Silver
20 Malcolm Middleton - A Brighter Beat
21 Andrew Bird - Armchair Apocryoha
22 Bloc Party - A Weekend In the City
23 Loney, Dear - Loney, Noir
24 Tom McRae - King of Cards
25 Maximo Park - Our Earthly Pleasures
26 Mintzkov - 360 Degrees
27 Editors - An End Has A Start
28 The Pigeon Detectives - Wait For Me
29 Olafur Arnalds - Eulogy For Evolution
30 Arctic Monkeys - Favorite Worst Nightmare
31 Dragons - Here Are the Roses
32 Klaxons - Myths of The Near Future
33 The White Stripes - Icky Thump
34 Saybia - Eyes On The Highway
35 Athlete - Beyond The Neighbourhood
36 Turin Brakes - Dark on Fire
37 KT Tunstall - Drastic Fantastic
38 Kings of Leon - Because of The Times
39 The Shins - Wincing The Night Away
40 Stars - In Our Bedroom After The War
41 Wilco - Sky Blue Sky
42 Kaiser Chiefs - Yours truly angry mob
43 Moke - Shorland
44 Babyshambles - Shotter's Nation
45 Air Traffic - Fractured Life
46 Queens of the Stoneage - Era Vulgaris
47 The Cinematics - A Strange Education
48 Devendra Banhart - Smokey Rolls Down Thunder Canyon
49 Foo Fighters - Echoes, Silence, Patience and Grace
50 Kate Nash - Made of Bricks
posted by Maarten @ 12/17/2007 10:30:00 p.m.
0 comments
0 Comments:
Een reactie posten
<< Home