Elbow levert met "The Seldom Seen Kid" een waar kunststukje af

In de schaduw van grote Engelse bands als Coldplay, Muse en Editors levert het uit Manchester afkomstige Elbow al jaren ijzersterke albums af. De band debuteerde in 2001 met "Asleep In the Back", gevuld met enkele prachtige popliedjes, leverde in 2003 het kunststukje "Cast of Thousands" af en bracht in 2005 de goede popplaat "Leaders of the Free World" uit. Groot was dan ook de schrik toen zanger Guy Garvey eind februari meedeelde dat de jongste telg van de discografie , "The Seldom Seen Kid", het laatste (studio)album van Elbow zal zijn. De band zag dit als een logische stap omdat de heersende mp3- en downloadcultuur ervoor zorgt dat de nadruk meer op de kwaliteit van losse liedjes komt te liggen dan op complete albums. "The Seldom Seen Kid" is zoals het er nu dus uitziet het einde van een fraaie reeks albums. Weet Elbow deze reeks ook waardig af te sluiten?

Om maar direct met de deur in huis te vallen, "The Seldom Seen Kid" is meer dan een waardig laatste album. Hij stijgt zelfs boven drie eerder genoemde albums uit. Gedurende elf nummers behandelen Garvey en co., net als op de andere albums, opnieuw de liefde en het verlies daarvan. Maar tegelijkertijd levert Elbow met "The Seldom Seen Kid" een plaat af waarop de band de grenzen van haar eigen geluid opzoekt wat een aantal bijzondere, verrassende, soms zelfs dwarse wendingen tot gevolg heeft. Daarnaast kent de plaat een grote hoeveelheid muzikale aanvullingen in de vorm van strijkers en trompetten waardoor een ingetogen maar beklemmende sfeer wordt gecreëerd die je gedurende het kleine uur niet meer los laat.

Deze sfeer wordt al vanaf het eerste nummer, getiteld "Starlings", neergezet. Een nummer zonder een kop of staart waarbij het steeds terugkerende trompetgeschal de enige zekerheid is. De dwarsheid van "Starlings" wordt doorgetrokken in een eerste hoogtepunt op "The Seldom Seen Kid", namelijk "The Bones of You". Een nummer dat rijk aan prachtige arrangementen is en een aantal verrassende wendingen bevat waardoor men langzaam naar het puntje van de stoel gebracht wordt.

Niet minder sfeervol en wellicht het hoogtepunt van het album is het even aparte als prachtige "The Loneliness of a Tower Crane Driver". Een bijna instrumentaal nummer waarbij zanger Guy Garvey zijn stemgeluid duidelijk ten dienste van de muziek stelt. Het daarop volgende "The Fix", een zeer duister duet van Garvey met de Engelse zanger Richard Hawley over een gokschandaaltje, is zeer duister van aard. Dit wordt vooral veroorzaakt door de karakteristieke donkere en goed doorleefde stemmen (in het geval van Garvey zelfs bijna hees) van beide zangers en de aanwezige repetitieve orgelpartij.

Toch komt tegen het einde van de plaat het typische Elbow geluid ook weer boven drijven. "On a Day Like This" zou zo van "Casts of Thousands" af kunnen komen en met name het gospelachtige einde doet denken aan "Grace Under Pressure". Tot slot besluit Elbow met het zeer ingetogen, bijna fluisterende, maar prachtige "Friend of Ours" deze zeer verrassende plaat.

Elbow heeft met "The Seldom Seen Kid" een album afgeleverd dat uit prachtige liedjes bestaat die allen binnen de beklemmende sfeer prima tot hun recht komen. Het ontbreken van een aantal uptempo nummers is absoluut geen gemis. De al tijdens "Starlings" opgebouwde spanning blijft tot de laatste toon van afsluiter "Friend of Ours" bestaan. Dit alles maakt "The Seldom Seen Kid" het beste album van de band, kortom: een waar kunststukje!

"The Seldom Seen Kid" verschijnt op 14 maart en bevat de volgende nummers:

1. Starlings
2. Bones Of You
3. Mirrorball
4. Grounds For Divorce
5. Audience With The Pope
6. Weather To Fly
7. Loneliness Of A Tower Crane Driver
8. Fix
9. Some Riot
10. One Day Like This
11. Friend Of Ours