Bakkerts herfstour 2006 - Het verslag deel 2

Het is al weer een tijdje geleden dat ik deel 1 van het verslag van m'n herfstour heb gepost dus het moet er vandaag maar weer eens van komen. De afgelopen twee weken heb ik weer een aantal concerten bezocht en opnieuw viel er geen enkel optreden tegen. In deze post zal ik proberen deze concerten kort maar krachtig door te spreken.

11-11 Sufjan Stevens - Paradiso
Terwijl enkele kindertjes zich buiten in het gure weer wagen om, vanwege Sint Maarten wat snoepgoed op te halen, wandel ik een uitverkocht Paradiso binnen voor een concert. Singer / songwriter Sufjan Stevens staat op het programma. Een klein jaar geleden stond hij ook al in Paradiso en dat concert was toen geniaal en eindigde op een ongenaakbare eerste plek in mijn jaarlijst. De verwachtingen voor het concert waren dan ook erg hoog.
Het voorprogramma was in handen van St. Vincent, zangeres en bandlid van Sufjan Stevens. Haar liedjes waren niet aan mij besteed. Dit ging gelukkig niet op voor de hoofdact want Sufjan liet opnieuw een zeer sterke show zien. En een show mag je een concert vol rondvliegende Kerst- en Supermannen en een als vlinders en vogels verkleede band best noemen. Het thema van het optreden was alle vormen van vliegen en de set bestond dus vooral uit liedjes over vogels (en Superman). De vaak dromerige nummers van Sufjan werden op een groot scherm begeleid met sfeervolle animaties. Dit alles maakte het weer tot een geweldig optreden wat, helaas, niet kon tippen aan zijn vorige optredens. Waar het optreden toen prachtig uitgebalanceerd was en de liedjes je echt raakten was dat nu veel minder het geval. Ook oogde het allemaal net wat rommeliger. Het miste dus net dat sprankje magie dat het vorig jaar tot het beste concert van het jaar maakte.

Sufjan Stevens in Paradiso

14-11 I Am Kloot - Melkweg
Drie dagen na Sufjan stond er al weer een concert op mijn programma, namelijk mijn tweede kennismaking met de Mancunians I Am Kloot. Het werd een mooi en lang optreden waarvan de set bestond uit 23 nummers. Naast de oude bekende liedjes als 'Your Favorite Sky' , 'Proof' & 'Twist' liet de band ook zo'n negen nieuwe nummers aan ons horen. Deze klonken al erg goed en vertrouwd, dus dat beloofd veel goeds voor het aankomende album.

21-11 The Frames - Melkweg
Al weer de derde keer Frames dit jaar of beter gezegd de derde keer Glen Hansard dit jaar maar gelukkig was er nog geen sprake van overkill. Rond 22.00 betreden de Ieren het podium waarbij ze het concert openen met een instrumentaal nummer getiteld 'Turbit'. Daarmee is de toon meteen goed gezet. Wat volgt is een optreden waarin tempowisselingen en harde en zachte nummers elkaar rap opvolgen. De set was afwisselend en bevat onder andere nummers van het album "Burn The Maps" en de nieuwe cd "The Cost". Dat de liedjes van deze nieuwe cd al bekend zijn bij het publiek verbaasd de band zichtbaar op een positieve manier. Natuurlijk grijpt Glen ook zijn kansen aan om lekker met het publiek te kleppen en verwendt ons met een eigenzinnige versie van 'No Woman No Cry'. Ondanks dat hij erna aangeeft dat Reggae nooit door een blanke gespeeld mag worden mag Glen Hanserd het volgende keer gerust weer doen hoor.

24-11 Top 2000 - Locomotion Zoetermeer
Na een hele gezellige middag in Kafe Belgie en een bezoek aan het instore optreden van Room Eleven trokken 17 zogenaamde 'Coldplayfans' richting discotheek Locomotion in Zoetermeer. Op uitnodiging van Radio 2 en de NPS zouden we daar Coldplay de top 10 van de top 2000 inschreeuwen. We waren aanwezig bij de opnames van een twee uur durende liveprogramma en konden goed kijken hoe een vakmannen als Matthijs van Nieuwkerk en Leo Blokhuis te werk gaan. Erg leuk om dit eens mee te maken.

25-11 London Calling - Paradiso
Een dag na de opnames van de Top2000 stond m'n halfjaarlijkse avondje London Calling al weer op het programma. London Calling is een festival in de Amsterdamse poptempel Paradiso waar talentvolle en nieuwe Britse acts hun presentatie aan het Nederlandse publiek hebben.
Ook dit jaar heb ik een aantal hele leuke acts gezien. Allereerst de 747's, een band die vooral leuke aanstekelijke popliedjes speelt. Ook hun album is zeker de moeite waard.
De volgende act waar ik eens goed naar ging kijken (althans dat was de bedoeling maar door de drukte zag ik niets) waren The Pigeon Detectives. Van wat ik gezien en gehoord heb was dit niet meer dan een vermakelijke act, de muziek stelde niet veel voor.
In de grote zaal stond toen Guillemots op het programma, een van mijn favoriete bands van dit moment. Helaas bleek er niet echt chemie te zijn tussen het Amsterdamse publiek en de band want het optreden viel een beetje tegen.
The Bromhead Jackets waren het absolute hoogtepunt van deze editie. Een sterk, energiek en vooral hard optreden waarbij de zaal behoorlijk los ging. Veel crowdsurfers, een crowdsurfende zanger en een kapotgeslagen gitaar. Rock & Roll.

26-11 Guillemots - Tivoli Oudegracht
Alweer Guillemots, de tweede keer in twee dagen tijd, de vierde keer dit jaar en de vijfde keer in totaal. Guillemots is dan ook geen nieuw bandje voor me, maar wel een van de meest veelbelovende van dit moment. Guillemots valt namelijk moeilijk in een hokje te plaatsen. Klassieke invloeden, rock, Jazz etc, is allemaal terug te horen in de muziek van zanger Fyfe Dangerfield en co. Dit optreden speelt de band weer weergeloos. Vooral de nummers 'Sao Paolo', 'Go Away' & toegift 'Blue Would Still Be Blue'. Met dit concert maakten ze het zwakkere optreden tijdens London Calling meer dan goed. Maar aan de show die ze op Lowlands gaven konden ze helaas net niet tippen.

28-11 Muse - Brabanthallen Den Bosch
Mijn laatste Muse concert was al weer een flinke tijd terug (juli 2004) en sinds die tijd heeft de band een flinke sprong gemaakt. Met de nieuwe plaat 'Black Holes & Revelations' lijkt de band het contact met de massa definitief gelegd te hebben en dat was dan ook terug te zien in de snelheid waarmee het concert uitverkocht. In amper een weekje tijd waren alle kaarten (tegen de 15.000 aan) verkocht en namen de prijzen op Markplaats een reuzensprong.
Na een matig voorprogramma van Noisettes (deze band is duidelijk nog niet klaar voor dit soort optredens) was het rond 21.00 uur dan eindelijk tijd voor hoofdact Muse. En wat voor hoofdact, de band zet gedurende anderhalf uur een verpletterende show neer die niet alleen door het sterke optreden maar ook door de prachtige lichtshow gedragen wordt. Een minpuntje was het ontbreken van nummers van het album 'Showbiz' wat met sterke liedjes als 'Sunburn', 'Showbiz' en 'Muscle Museum' toch best vreemd is. Toch lijdt het optreden er niet onder aangezien de nieuwe nummers dit gemis goed opvullen.
Als Muse aankomende zomer weer terug is ben ik er zeker weer bij.

Bakkerts Herfsttour 2006 – Het verslag deel 1

Het leven van een student gaat niet over rozen. Zo heb je niets te doen en zo geen eens meer tijd om een blogje te schrijven. Gelukkig komt een groot deel van het tijdgebrek voort uit Soggen en concertjes bijwonen dus medelijden hoeven jullie nog niet met mij te hebben. M'n concerttour is al weer lekker op gang. Begon het begin oktober nog rustig met een optreden van The Veils, inmiddels woon ik al weer gemiddeld twee concerten per weer bij. Ik heb niets te klagen dus. Hieronder volgen enkele korte verslagen van de tot nu toe bijgewoonde optredens.

25-10 Marike Jager – Ekko

Op 25 oktober was het tijd voor alweer het tweede concert van mijn herfsttournee, een optreden van singer / songwriter Marike Jager. Een dame die volgens Jop en Jacob niet alleen beeldschone liedjes maakt maar er ook nog eens beeldschoon uit zou zien. Toen Maartje vroeg of ik mee wilde naar dit concert hoefde ik dan ook niet lang te twijfelen. In een goed gevuld Ekko liet Marike, begeleid door haar bandje, liedjes horen van haar debuutalbum 'The Beauty Around' dat eerder dit jaar in de winkels is verschenen.

Marike geeft een fijn concert weg. Het ene moment hebben haar liedjes iets heel tastbaars en zijn de teksten heel herkenbaar, het andere moment zijn ze juist weer ongrijpbaar. Dit maakt het concert niet alleen heel fijn om te horen maar ook fijn om naar de teksten te luisteren. Zonder dat het ten koste gaat van haar spontaniteit zit het optreden strak in elkaar. Marike Jager is absoluut een artieste om de komende tijd in de gaten te houden.

31-10 The Dears – Melkweg

Een kleine week na het concert van Marike Jager staat er weer een nieuw optreden op het programma. De Canadese band The Dears doet de Melkweg aan voor een optreden, hun eerste optreden in Nederland na het verschijnen van het nieuwe album 'Gangs Of Losers'.

Het voorprogramma wordt deze avond verzorgd door het Nederlandse bandje Ghost Truck. Leuke soms wat zweverige maar bovenal sfeervolle popliedjes blijken een hele fijne inleiding van de avond te zijn.

Even na 21.45 uur verschijnt het vijftal uit Montreal op de bühne en worden meteen de eerste tonen van ‘Tickets to Mortality’ ingezet dat evenals bij dit optreden het openingsnummer van de nieuwe plaat is. Wat volgt is een erg sterke en soms stevige rock show. Waar de meeste nummers van de band op de plaat nog licht en ingetogen klinken zijn de versies die op het podium gespeeld worden hier bijna het tegenovergestelde van rauw en hard. Maar dit gaat zeker niet ten koste van de kwaliteit en intensiteit. Zanger Murray Lightburn lijkt geen tijd te willen verliezen aan inleidende teksten maar spreekt het liefst via de door hem geschreven nummers.

Een uitzondering maakt hij tijdens het intro van het eerste nummer van de toegift, het nummer ‘Postcard From Purgatory”. Murray neemt ruim de tijd om het aanwezige publiek, z’n roadies, de man met het streepjesshirt, de vrouw met het blonde haar, Amsterdam en nog veel meer dingen en mensen te bedanken. Na ongeveer honderd minuten verdwijnt de band voor de tweede maal, een enthousiaste Melkweg achterlatend.

02-11 Glen Hansard – Concerto

Het leuke aan de winkel Concerto, gevestigd aan de Utrechtsestraat in Amsterdam, is dat er af en toe akoestische optredens plaatsvinden. Vorig jaar zag ik er al een heerlijk concert van Nada Surf, deze keer gaat alle aandacht uit naar Glen Hansard, zanger van de Ierse band The Frames. Hij doet Amsterdam aan ter promotie van het nieuwe album van The Frames, ‘The Cost’ getiteld. Hoewel, promotie. Glen geeft al snel aan dat hij daar eigenlijk een hekel aan heeft en begint gewoon lekker de nummers te spelen waar hij zin in heeft.

The Frames voorman Glen Hansard in Concerto

Wat volgt is een heerlijk gratis akoestisch optreden waarin de bekende nummers van het vorige album ‘Burn the Maps’ langskomen en waar er hier en daar toch ruimte wordt gegeven voor een nieuw liedje. Een zo’n liedje is het nummer ‘Falling Slowly’. Een liedje dat, zoals Glen het uitlegde, gaat over een terminaal zieke hond die op het dek van een zinkend schip dat midden in de oceaan dobbert. “There’s always hope!”, aldus Glen. Het ongeveer dertigkoppige publiek heeft ook de nodige inspraak en vraagt om liedjes als ‘Suffer in Silence’, ‘Fake’ en het nieuwe ‘Rise’. Na ongeveer veertig minuutjes moet Glen er mee ophouden, een taxi wacht om hem naar het vliegveld te brengen. Toch verlaat hij Concerto niet zonder de nieuwe albums te signeren. Met twee gesigneerde ‘Swell Seasons’ cd’s, het album dat Glen dat eerder dit jaar opnam met zangeres Marketa Irglova, vertrek ik zeer tevreden weer naar huis.

08-11 Kashmir – Melkweg

Op Valentijnsdag van dit jaar zag ik Kashmir voor het eerst. De Denen gaven toen een heel erg goed optreden in een uitverkocht bovenzaaltje van Paradiso. Het album ‘No Balance Palace’ was toen net uit in Nederland uitgebracht. Inmiddels zijn we negen maanden verder en is Kashmir terug in Nederland voor een drietal optredens. Naast de kleine zaal van de Melkweg worden ook de Oosterpoort in Groningen en het Mezz in Breda aangedaan.

Silence is Sexy toert deze drie concerten mee als het voorprogramma en mochten ook vanavond de zaal opwarmen. Een taak waar ze slechts ten dele in slagen. Het geluid staat matig afgesteld en de liedjes lijken te veel op elkaar om echt te kunnen boeien. Als ze dan ook nog eens vijfenveertig minuten de tijd krijgen slaat de verveling helemaal snel toe. Het was een half uur aardig maar meer ook niet.

Zanger Kasper Eistrup en bassist Mads Tunebjerg van Kashmir

Even na 21.45 uur betreden Kasper Eistrup en zijn maten het podium van een vrijwel uitverkochte zaal. De set wordt geopend met ‘Kalifornia’, een heerlijke opener. Helaas blijkt al snel dat het een beetje een rommelig en ongestructureerd optreden wordt. De wisseling tussen nummers duurt lang en verloopt rommelig. Soms lijkt het zelfs alsof er zonder vaste setlist wordt gespeeld. Wel worden we op een cover van Bob Marley’s “Could You Be Loved” getrakteerd, best leuk om zo’n nummer in een ander jasje te horen. Het nummer “No Balance Palace” steekt met kop-en-schouders boven de rest uit.

Nee, een echt sterk optreden geeft Kashmir deze keer helaas niet. Maar vermakelijk is het zeker.