vrijdag, oktober 28, 2005

Muziek, cheerleaders en een menselijke piramide

Sufjan Stevens in Paradiso

Gezien op 27 oktober.

Sufjan Stevens verraste begin jaar menigeen met z'n derde album "Come On Feel The Illinoise". Een album dat vol staat met rustige en gevoelige maar bovenal prachtige luisterliedjes.
Het laatste Europese optreden van Sufjan Stevens (onder begeleiding van The Illionoisemakers) vond donderdagavond plaats in een tot de nok toe uitverkocht Paradiso.

Rond kwart over acht betrad ik een reeds goedgevulde Paradiso en kon een mooi plekje vinden op de verhoging bij het mengpaneel. Een kwartiertje later, om 20.30 uur precies betraden Sufjan en band het podium. Gekleed in Amerikaanse Highschool sportkleding (en de dames als cheerleader) werd de toon gezet. De Amerikaanse cultuur werd onmiddelijk benadrukt (met een hele vette knipoog). Het uur dat zou volgen stond vooral in het teken van de staat Illinoise.

Wat onmiddelijk opvalt zijn de grote muzikale capaciteiten van alle leden van de band. Sufjan bespeelt moeiteloos, piano, banjo en gitaar en zo bespeelt bijna iedereen minstens twee instrumenten om daarbij ook nog eens te zingen.
Na een uur verlaten Sufjan en band om en om het podium om de highschool outfit om te ruilen voor gewone kledij, hiermee was het Illinoise deel dan ook afgesloten



Tijdens het tweede deel van de set volgen vooral nummers van de twee eerdere albums "Greetings from Michigan" en "Seven Swans". Dit deel is dan ook een iets meer ingetogen ten opzichte van het Illinoise deel.

Voor de toegift worden de highschool pakjes weer aangetrokken en wordt het publiek zelfs getrakteerd op een ware menselijke piramide van 3 hoog. Werkelijk waar de eerste keer dat ik dit in de Paradiso heb zien gebeuren. Ook blijkt de band met 1 lid te zijn uitgebreid, namelijk met Superman. Met "The man from Metropolis steals our hearts" lijkt dit concert aan z'n einde te komen. Onder luid applaus verlaten Sufjan en The Illnoisemakers het podium en beginnen de lichten langzaam aan te gaan. Dan wordt het applaudiseren toch beloont met nog een extra solo toegift.

Na 100 meer dan boeiende minuten! (daar kan menig band nog wat van leren) komt het concert dan echt ten einde en gaan de lichten definitief aan.

Setlist
50 states
The Tallest Man, the Broadest Shoulders
Concerning the UFO Sighting Near Highland, IL
They Are Night Zombies!! They Are Neighbors!! They Have Come Back From the Dead!! Ahhhhh!
Jacksonville
Casimir Pulaski Day
Chicago
The Predatory Wasp of the Palisades Is Out to Get Us!
A Good Man Is Hard To Find
John Wayne Gacy Jr.
All The Trees Of The Field Will Clap Their Hands
Seven Swans
-
The Man Of Metropolis Steals Our Hearts
-
Romulus


Waar Sufjan Stevens vanaf cd nog wel eens een beetje kan gaan vervelen boeide het live werkelijk van begin tot einde. Vooral de nummers als "Chicago", "Casimir Pulaski Day" en "John Wayne Gacy Jr". klonken live prachtig. Sufjan blijkt ook nog eens een echte alleskunner te zijn en heeft daarnaast nog eens een hele sterke begeleidingsband gevormeerd (Banjo spelen en halverwege een nummer overgaan tot het bespelen van trombone). Het uitgelaten publiek, doodstil tijdens de nummers en daarna enthousiast applaudiserend droeg misschien nog wel bij aan het unieke gevoel.

The Veils - Live @ Paradiso

Gezien: vrijdag 21 oktober

Finn Andrews is terug


Vlak voor het begin van de zomer van 2004 kwam het bericht dat The Veils uit elkaar waren gegaan. De band had net de sterke debuut cd "The runaway found" afgeleverd en zou die zomer gaan touren langs de verschillende festivals. De reden was dat het niet zo boterde tussen voorman Finn Andrews en de overige bandleden. Finn vertrok dan ook naar z'n thuishaven in Nieuw Zeeland om daar in alle rust een nieuwe band te formeren en aan nieuwe muziek te gaan werken.
Nu ruim een jaar later staan The Veils aan het begin van een nieuwe periode. Een grote hoeveelheid nieuwe nummers zijn geschreven en een aantal try-out concerten staan op het programma. De show in Paradiso is er hier een van.

Het aantal bekende nummers was dan ook op 1 hand te tellen. Lavinia, Guiding Light, The Valleys of New Orleans, The tide that left...., ... And of us must go. De set werd verder gecompleteerd met allemaal nieuw materiaal. Wat onmiddelijk opviel aan deze nieuwe nummers is dat het stuk voor stuk juweeltjes zijn. Ze hebben allen een breekbare en tegelijkertijd bombastische kant.

Ook Finn is veranderd, waar hij de laatste keer dat ik hem zag nog als een schuchter mannetje over kwam is hij nu een stuk zelfverzekerder. Gekleed in een pak met hoed neemt hij gedurende de eerste nummers vooral de vocale invulling voor zijn rekening. Klappend en zo nu en dan dansend zingt hij zijn nummers. Later in het concert pakt hij ook zijn gitaar erbij. Tussen de nummers door blijkt Finn toch nog dat verlegen en schuchtere mannetje te zijn, dat blijkt vooral uit de aankondigingen voor de nummers.

Het publiek kan vanaf de eerste minuten het optreden waarderen, waardoor de band zich ook al snel op z'n gemak voelt. De band kan het publiek niet vaak genoeg bedanken. en Finn komt zelfs na de toegift nog een keer het podium op om ons met een solo versie van Guiding Light de Paradiso uit te sturen.

De band zal voorlopig nog een aantal try-outs geven om daarna de studio in te duiken voor de opnamens van de nieuwe plaat. Begin volgend jaar zal de band terugkomen voor een Europese Tournee.

Setlist
The Valleys Of New Orleans
'Old New One'
Hold On To The One You Love
Night Thoughts Of A Tired Surgeon
The Tide That Left And Never Came Back
Advice For Young Mothers To Be
'New New One'
Jesus For The Jugular
Under The Folding Branches
Not Yet
Pan
Life Is Sweet
Lavinia
---
... & One Of Us Must Go
The House Where We All Live
The Wild Son
---
Guiding Light


Ik vond het een erg sterk concert. Vlak na het optreden was ik iets teleurgesteld over het uitblijven van de bekende nummers. Maar nu een paar dagen later en het allemaal bezonken is kijk ik toch terug op een hele mooie avond. Ik kijk nu al uit naar het album.

Tentamens deel 2

Vanmorgen om 10.45 uur was m'n tentamenweek officieel ten einde. Op dat moment leverde ik de opgave en mijn antwoorden in.

De voorbereidingen
De voorbereidingen verliepen helaas niet vlekkeloos. Hoewel ik deze keer wel alle artikelen en stof heb doorgelezen bleef er helaas weinig hangen. Dit zelfde ging op voor het definitieve leren. Waar ik vroeger (HAVO en HBO) aan twee keer doorlezen genoeg had wil het de laatste anderhalve jaar maar niet blijven hangen.
Een ander probleem is dat ik m'n aandacht er maar niet bij kan houden. Als het een kwartiertje lukt dan valt het al als lang aan te merken.

De tentamens
Afgelopen woensdagmiddag was m'n eerste tentamen, voor dit vak was het kennen van veel literatuur vereist. Dit lukte slechts ten dele, en dan zal je altijd zien dat juist die artikelen gevraagd worden die je je niet kan herinneren. Dit was dus helaas het geval. Met wat kunst en vliegwerk (lees een hoop onzin bedenken) heb ik veel vragen kunnen beantwoorden maar op twee vragen moest ik het antwoord echt schuldig blijven. Hopelijk valt de uitslag mee, anders heb ik in januari weer een kans.

Vanmorgen ging het al heel wat beter. Ook hier werd weer net naar artikelen verwezen die ik me niet kon herinneren. Met een beetje basis kennis en wat creativiteit kon ik de meeste vragen toch goed beantwoorden. Over deze toets heb ik dan ook een veel beter gevoel.

Volgende week begint het normale ritme van 4 dagen college's en 1 dag vrij weer. Helaas is ontspannen er voorlopig nog niet bij. Voor maandagmorgen 09.00 uur dien ik een paper geschreven te hebben. Hopelijk wordt het daarna wel rustiger.

dinsdag, oktober 25, 2005

Tentamens

Vanwege m'n tentamenweek heb ik helaas weinig tijd om m'n blog up-to-date te houden.
Vanaf vrijdagavond haal ik dat allemaal wel weer in. Met zeker een logje over het concert van The Veils van vorige week en een log over het optreden van Sufjan Stevens van donderdag aanstaande.

Nog eventjes geduld dus. :)

donderdag, oktober 20, 2005

“I wanted to see this for myself”

Editors in de Melkweg

Het Engelse Editors mag toch wel als één van de ontdekkingen van het jaar 2005 genoemd worden. Met The back Room leverden zij een sterke plaat af en ook de singles Munich en Bullets lijken aan te slaan. Momenteel zijn ze aan een Europese tour bezig, waarvan alle vier de Nederlandse concerten al lange tijd zijn uitverkocht. Het concert in de Melkweg van woensdag 19 oktober was de eerste van deze vier.

Voorprogramma
Het voorprogramma was in handen van Howling Bells Een band die zich misschien het best laat omschrijven als Heather Nova meets Smashing Pumpkins. Deze band gaven een leuk voorprogramma weg. De toetsenist hadden ze van mij thuis mogen laten maar voor de rest viel er niets op aan te merken.

Zanger Tom Smith van Editors

“First Proper gig in Holland”
Dit citaat is afkomstig van zanger Tom Smith. Hiermee verwees hij naar de late aankomst op London Calling waardoor de geluidsafstelling niet optimaal was en het gebrek aan eigen instrumenten tijdens Lowlands 2005.

Deze keer gaven Editors inderdaad een strakke set weg, waarin vrijwel alle nummers van het album en een tweetal b-sides werden gespeeld. En waar ze op Lowlands nog gespannen en verkrampt (naar omstandigheden heel begrijpelijk) overkwamen voelden ze zich gisteren duidelijk goed op hun gemak. Vanaf het begin maakte de band een erg enthousiaste en energieke indruk waarbij vooral Tom Smith geen mogelijkheid onbenut liet om rond te springen of het publiek op te zwepen. Deze opzet slaagde goed, menig nummer werd luidkeels meegezongen en maar weinig mensen slaagden erin niet op te gaan in de muziek. Hoogtepunten voor mij waren Munich en Fingers in the factories. Na een klein uurtje verlieten de heren het podium voor de laatste maal.

Viel er dan helemaal niets negatiefs te ontdekken? Jawel, een minpuntje was het geluid. Dit stond aan de harde kant en de lage tonen begonnen soms rond te zoemen. Maar ondanks dit kon iedereen terug kijken op een hele geslaagde avond.

Setlist:
lights
bullets
all sparks
fall
you are fading
blood
camera
munich
open your arms
good heart
someone says
fingers in the factories

donderdag, oktober 13, 2005

Concertagende: Update 2



Op 1 september was m'n concertagenda ook al reden tot een blogje. Toen zag het er nog vrij rustig en overzichtelijk uit. Inmiddels is er veel veranderd en zijn er vooral heel veel optreden bij gekomen.

Allereerst zijn de voor september geplande optredens van Nada Surf in Concerto en Turin Brakes in Melkweg geweest. Beide waren erg goed.

Nieuwe concerten
Daarnaast zijn er behoorlijk wat shows aan toegevoegd.
- Sufjan Stevens (na lang aandringen van Nikki) is zo'n optreden. De cd's beginnen me inmiddels langzaam te boeien maar vooral de live nummers die ik van deze singer / songwriter gehoord heb hebben me weten te overtuigen. Het beloofd al met al een bijzondere avond te gaan worden.

- Black Rebel Motorcycle Club, dit trio uit San Francisco komt opnieuw naar Nederland voor een optreden in de Melkweg. Dit is typische zo een band die ik niet vaak genoeg kan zien (wordt alweer de 5e keer!!!), en daarnaast ben ik zeer benieuwd naar de live versies van het nieuwe materiaal.

- Ook nieuw op mijn lijstje is het The music in my head festival, althans de vrijdagavond. Met een line-up bestaande uit onder meer Elbow, Sons and Daughters en Black Rebel Motorcycle Club (jawel, meteen de 6e keer!!)kon ik dit festival natuurlijk niet laten schieten. Zeker een avond om naar uit te kijken dus.

- Twee dagen later is het dan weer de beurt aan The Frames. Na een een aanhoudende druk van het Frames Promotieteam (Maartje en opnieuw Nikki) heb ik besloten ook hier naar toe te gaan. Natuurlijk heb ik wel eerst het repetoire van deze Dublinners doorgenomen en gelukkig past dit prima in m'n smaak.

- Starsailor heeft ook een nieuwe cd uit en natuurlijk hoort hier een clubtour bij. Na mis gegrepen te hebben voor kaarten voor de Melkweg show van gisteren ga ik gezellig met Ben naar het concert in de Paradiso.

- Een laatste toevoeging is er met Franz Ferdinand. De nieuwe cd en de wetenschap dat het met Franz sowieso een feestje wordt heeft me besloten ook hiervoor naar de HMH te komen.

Het definitieve lijstje:

Oktober
19-10 Editors - Melkweg Amsterdam
21-10 The Veils - Paradiso Amsterdam
27-10 Sufjan Stevens (Paradiso Amsterdam)

November
2-11 Oasis - HMH Amsterdam
3-11 Black Rebel Motorcycle Club - Melkweg Amsterdam
5-11 London Calling - Paradiso Amsterdam
7-11 Supergrass - Melkweg Amsterdam
11-11 The music in my head - "Paard van Troje" - Den Haag.
13-11 The Frames (Tivoli, Utrecht)
25-11 Starsailor (Paradiso Amsterdam)

December
9-12 Nada surf - Melkweg Amsterdam
11-12 Franz Ferdinand - HMH Amsterdam


Met dit overheerlijke najaar zal ik me in ieder geval niet vervelen en is de kans op een festivaldip helemaal minimaal.

P.S. Ik heb nog een kaartje over voor The music in my head voor vrijdagavond. Ben je geinteresseerd kan je het natuurlijk laten weten.

Edit. Kaartje is inmiddels verkocht.

woensdag, oktober 12, 2005

Daar is die dan, deel 2

Zo'n 7 post geleden schreef ik dat ik was uitgenodigd voor m'n propedeuse uitreiking.

Die was dus vandaag, en dit papiertje is dus het resultaat van een jaar lang hard, iets minder hard en totaal niet werken.



Van de 40 starters aan het eerste jaar bleken maar uiteindelijk 7 mensen dit felbegeerde papiertje (dat in de praktijk totaal geen waarde heeft) hadden gehaald. Waarvan maar 2 in 1 keer (waaronder ondergetekende).
Op de vraag of de tab al openging werd helaas afwijzend gereageerd.

dinsdag, oktober 11, 2005

Opzij, opzij, opzij

12.14 uur.
Daar sta je dan op station Bijlmer. Je bent zo lang opgehouden dat je naar aller waarschijnlijkheid net je trein gaat missen en dus een half uur moet wachten.
Met een laatste ultieme poging om m'n trein te halen besluit ik sneltram 50 richting Isolator weg te nemen. Die rit is weliswaar langer maar die tram vertrekt iets eerder en de trein komt daar 5 minuten later. Dat levert in totaal 8 minuten speling op.

12.24
Nu pas station RAI, in dit tempo haal ik het nooit. Gelukkig zit ik er redelijk ontspannen bij met "The Verve - History" in m'n discman.

12.33
De klok tikt door, de tram rijdt door en ik zit nu op het laatste lange rechtestuk naar Sloterdijk. Als er 1 minuut per station wordt gedaan redt ik het net volgens m'n berekeningen.

12.40
Laatste station is geweest, nu mag die machinist van de tram zich wel haasten. "dEUS - Bad Timing" klinkt inmiddels uit m'n oordopjes en die titel is zeer toepasselijk nu. Ik kijk vluchtig uit het raam om te kijken of de trein er al aan komt, gelukkig nog niets te zien. Intussen heeft Tom Barman zijn electrische gitaar ook gevonden en begint het nummer als maar opzweppender te worden. Ik kom er inmiddels voor de 10e keer achter dat ik geen horloge draag en begin toch wel een beetje nerveus te worden.
Wat moet ik in godsnaam een half uur op Sloterdijk uitvreten.

12.41
Eindelijk stopt de tram, druk de deur open en begin haastig richting de trap te lopen. De trein hoort nu zo'n beetje te vertrekken.
Ja hoor, een bejaarde vrouw op de trap, daar zit natuurlijk weer geen tempo in. Gelukkig kan ik er nog langsglippen en ren haastig de trap af. M'n hartslag begint inmiddels behoorlijk op te lopen, vanuit de ruststand steeds een slag sneller.
Mooi, via de buitenkant kan ik ook naar het perron, dat scheelt al die winkeltjes weer.

12.42
Vlug vlug vlug nu, de trein zou nu echt moeten vertrekken. Tom Barman en cornuiten persen net het laatste refrein eruit.
Haastig kom ik de hoek om en zie het NS-bord. *10 minuten vertraging* nog nooit was ik daar zo blij mee. Toch het treintje nog gehaald.

12.52
Helaas werden 10 minuten al snel 20 minuten, 25 minuten en uiteindelijk helemaal geen trein. :( Als nog een half uur moeten wachten.
Het opzweppende "dEUS - Bad Timing" heeft dat half uur zeker op repeat gestaan, een nummer om echt van te genieten. De rest van de treinreis heeft Pocket Revolutions van dezelfde band me verblijd. :)

maandag, oktober 10, 2005

Feest op m'n blog



Gisteren was het een heel klein beetje feest op mijn weblog. Volgens de sitemeter die mijn weblog in de gaten houdt heeft toen de 1500e bezoeker een kijkje genomen.


Kleine weblogjes worden groot. :)

zondag, oktober 09, 2005

Sigur Ros - Glosoli

Glósóli

Nú vaknar þú
Allt virðist vera breytt
Eg gægist út
En er svo ekki neitt

Ur-skóna finn svo
A náttfötum hún
I draumi fann svo
Eg hékk á koðnun?

Með sólinni er hún
Og er hún, inni hér

En hvar ert þú....

Legg upp í göngu
Og tölti götuna
Sé ekk(ert) út
Og nota stjörnurnar
Sit(ur) endalaust hún
Og klifrar svo út.

Glósóli-leg hún
Komdu út

Mig vaknar draum-haf
Mitt hjartað, slá
Ufið hár.

Sturlun við fjar-óð
Sem skyldu-skrá.

Og hér ert þú

Fannst mér.....

Og hér ert þú
Glósóli.....


Prachtig nummer en een misschien nog wel mooiere videoclip . In eerste instantie kan je er heerlijk op los dromen om na zo'n 5 minuten ruw verstoord te worden door een gigantische muur aan gitaargeluid.
Aangezien m'n Ijslands niet bepaald best is had ik geen idee waar het over ging. Gelukkig kwam ik vanavond een Engelse vertaling tegen.
Ook nog eens een prachtige (maar best vage) tekst

Glowsun

Now you wake
Everything seems changed
I look out
But is nothing at all

Out of-the shoes I then find
In her pajamas, she
In a dream then found
I hang by a codnun

With the sun is she
Or is it, in here

But where are you...

Go on a hike
And trot the street
Can't see out
And use the stars
Sits endlessly, she
And then climbs out

Glowsun-ny, she
Come out

I wake a dream ocean
My heart, beats
Bushy hair

Craziness at far-craziness
That duty-document

And here are you

I felt...

And here are you
Glowsun

woensdag, oktober 05, 2005

Fahrenheit

Vroeger was ik een echte computerspelletjes monster. Al m'n vrije tijd stak ik in spellen als Duke Numem (1 t/m 3d), Commander Keen, Sim City, Quake en Grand Prix 2. Maar naarmate ik ouder werd begon ik er minder tijd in te steken. Daarnaast begonnen de meeste ontwikkelaars de vervelende gewoonte te vertonen om de prijs van de spellen te laten stijgen en de kwaliteit te laten dalen.
Maar afgelopen maand is er een spel verschenen dat eindelijk met deze neergaande trend gebroken lijkt te hebben en ook nog m'n aandacht heeft weten te grijpen. Het gaat hier om het spel "Fahrenheit".


Het onderzoek begint

Fahrenheit laat zich het best omschrijven als een "point and click adventure" met daarin enkele actie elementen. Het spel komt geheel als een film over, mede door het zeer sterke verhaal, de goede weergave van de personages en het geweldige geluid. Daarnaast is de bediening en omgang met de personages ook heel vernieuwend.
Ook is het spel totaal afhankelijk van jouw handelen, jouw handelingen bepalen het verloop van het spel en mogelijk zelfs het einde. Zo zijn er zelfs zes verschillende eindes.

Het verhaal.
Hoofdpersoon Lucas Kayne zit te eten in een restaurant waar hij onbewust bezeten raakt van het kwaad. Tijdens z'n onderbewust zijn pleegt hij een moord op het toilet. Dan ontwaakt hij en begint het spel. Wat doe je, verstop je het lijk, was je je handen, vlucht je als een bezete of probeer je alle sporen uit te wissen.
Lucas heeft daarnaast ook nog eens de pech dat er een agent in het restaurant aanwezig is die ook van het toilet gebruik wil maken. Haast is dus geboden.



Tijdens het volgende hoofdstuk staan de rechercheurs Kate & Tyler centraal. Aan heb de taak om de moordenaar te pakken. Het bizarre is dat je naast Lucas dus ook deze twee personages bespeeld en je dus jacht maakt op een moord die je als speler zelf hebt gepleegd. Wat hierop volgt zijn vele hoofdstukken waarin het verhaal nog een aantal malen verrassende wendingen neemt.

Het is jammer dat ik het momenteel vrij druk heb met m'n studie. Anders zou ik nog meer tijd aan dit spel besteed hebben dan ik nu gedaan heb. Vooral het verhaal, de sfeer en het feit dat je allereerst probeert te achterhalen wat je karakter overkomen is en je daarnaast met twee andere karakters ook nog eens jacht maakt op deze hoofdpersoon maakt het verschrikkelijk boeiend. Je hebt af en toe zelf het idee dat je zelf gek aan het worden bent.
Dit is misschien wel het beste en vernieuwendste spel dat ik de afgelopen 5 jaar gespeeld heb.

Voor meer info, screenshots en een demo:
Fahrenheit

zondag, oktober 02, 2005

Huishoudelijke mededeling # 1

*Ding Dong, hier volgt een huishoudelijke mededeling*

Internet spammers zijn voor velen een grote ergenis, zo ook voor mij. Helaas weten ze inmiddels ook raad met het volspammen van weblogs. Vandaar dat ik de word verification heb aangezet.

Ik hoop dat dit de ongewenste posts buiten de deur kunnen houden en de gewenste posts net zal hinderen.

*Einde huishoudelijke mededeling*

zaterdag, oktober 01, 2005

Turin Brakes in de Melkweg; gewoonweg genieten!

Dat ik 30 september in de Melkweg zou staan was al onmiddelijk zeker toen ik midden augustus vernam dat de Turin Brakes Amsterdam aan zouden doen. Het zou al weer de derde keer worden dat ik ze zou zien. De eerste keer was prachtig, als voorprogramma van Travis in 2001. Het optreden op Lowlands in 2003 was goed. En zeker met de uitbreiding van het repetoire middels het nieuwe album "Jackinabox" was mijn verwachting dan ook dat dit concert minstens zo goed zou worden.

Turin Brakes in de Melkweg

Het concert dan. In een goed gevulde Melkweg werd het publiek opgewarmd door Hush. De dame en heer van dit duo speelden een aantal vooral lieve liedjes.
Rond 10 minuten voor 9 stapten het duo van Turin Brakes samen met de begeleidingsband het podium op. Wat toen volgde was een schitterende volledig acoustische set waarin de heren een mooi overzicht gaven van hun repetoire. Het zwaartepunt lag vooral op de nummers van "The optimist LP" en "Jackinabox". Ook werden er een aantal gloednieuwe nummers gespeeld, die ook erg goed klonken.

Ook dit optreden mag in het rijtje "heerlijke" optredens. Het was vanaf het begin tot aan het einde gewoonweg genieten. Zowel met de ogen open, als met de ogen dicht.

Genieten met de ogen gesloten!