Jee, ik heb een kaartje!

Vanmorgen om 10.00 uur begon het feest, de voorverkoop voor het eerste Oasis concert in Nederland sinds 1997.
Een slapeloze nacht, een wekker en een gezonde spanning gingen dan deze voorverkoop dan ook vooraf. Want na kaarten voor de show in AB Brussel te zijn misgelopen wilde ik deze keer kosten wat kost een kaart.
Om 09.10 was ik dan ook aanwezig bij het postkantoor, en ik bleek de enige te zijn.
Dus even beltegoed en een kop gratis koffie gehaald bij de Supermarkt, langs de plaatselijke (en zeer slecht gesorteerde cd winkel) en wat tijdschriften lezen bij de sigarenboer voordat ik rond 09.35 weer bij het postkantoor stond.
Langzaam kwamen er andere kaartjesklanten, waaronder Ben, maar ik bleef eerste in de rij.

Om 10.01 liep ik uiteindelijk het postkantoor weer uit met een ticket en een heel goed gevoel. Een klein uurtje later bleek het concert al nagenoeg uitverkocht te zijn. Hoezo haat Nederland Oasis??


Mijn kaartje.

Ze komen!

Jaja, ze komen echt.

Voor het eerst sinds 1997 geeft Oasis weer een concert in Nederland (Pinkpop 2000 en That's live niet meegerekend).
Vanmiddag ontving ik het volgende heugelijke nieuws:

"OASIS ANNOUNCE AMSTERDAM SHOW
26 July 2005

Oasis have announced that they will be playing at the Heineken Music Hall, Amsterdam on Wednesday 2nd November. Tickets for the show will be on sale from 10am on Saturday 30th July.

Tickets are available on line from ; http://www.ticketmaster.nl/cgi/request.cgi?EVNT=OAS0211

Or by telephone 0900-3001250"

Aankomende zaterdag dus maar vroeg richting het postkantoor, want om nu weer 8 jaar te moeten wachten.

Ierland trip 2005

Zo, de vakantie zit er weer op. Van zaterdag 16 juli tot zaterdag 23 juli ben ik met 3 vrienden naar het prachtige Ierland geweest. De reis bestemming was het dorpje Robertstown in County Kildare, zo'n 40 kilometer van Dublin.

Een uitgebreid verslag volgt hier.

Zaterdag 16 juli
Zaterdagochtend rond 09.15 werd ik opgehaald en begon de reis naar Eindhoven Airport, waar onze vlucht naar Dublin om 13.00 uur zou vertrekken. Rond 14.00 uur plaatselijke tijd landde ons vliegtuig (Boeing 737-800) op Dublin Airport en na het wachten op de bagage en ons gemeld te hebben bij de autoverhuur werden we met een pendelbusje naar onze auto gebracht.


De Boeging 737-800 van Ryan Air

Het bleek een zilvere Fiat Punto (met scheef stuur) te zijn.
Toen was het tijd om kennis te maken met het links rijden en de beroerde Ierse wegbewijzering. De Ieren hebben blijkbaar de gewoonte om te vergeten borden aan te brengen of deze 180 graden de verkeerde kant op te zetten. Dit resulteerde dan ook in een rit die ongeveer 3 uur duurde, terwijl het in ongeveer 1 uur te rijden was.

Na de tassen te hebben uitgeladen was het tijd voor een aantal boodschapjes en een avond maaltijd (Irish Steak en gebakken aardappels). Aan het eind van de avond besloten we een bezoek te brengen aan een van de drie lokale pubs. Aangezien de pubs daar vroeg schenen te sluiten dachten we nog een biertje te kunnen doen. Niets bleek minder waar, de pub was stampvol en zou dit nog enkele uren blijven. Al snel hadden we aanspraak van de lokale bewoners en werden we zelfs uitgenodigd voor het kijken van de Gaelic voetbalwedstrijd (Dublin tegen Laois) die de volgende dag gespeeld zou worden. Vele biertjes later werden we door een (dronken) Ierse uitgenodigd bij haar thuis te komen Karaoken, na een aantal liedjes konden we eindelijk vertrekken en op zoek gaan naar ons bedje.

Zondag 17 juli
Na lekker uitgeslapen te hebben besloten we door het stadje te wandelen en mee te gaan op de boottour door het Grand Canal. Deze had echter weinig zin te vertrekken waarna we besloten om een ritje met de auto te maken. Via een verkeerde afslag (weer die verdraaide bordjes) kwamen we op The Curragh Raceway uit waar op dat moment paardenraces aan de gang waren.


A day at the races

Hier hebben we er dan ook een tweetal van meegepakt alvorens terug te rijden nmaar de Pub om daar de Gaelic wedstrijd te bekijken. Dit was een erg leuke ervaring, vooral ook omdat we daar de nodige uitleg over het spel kregen. Verder hebben we die middag gezellig met een drietal Ieren (Berry, Tom, en Jim "Rozenburg"). Deze dag kon ook het vooroordeel dat Ieren nooit rondjes geven geschrapt worden, de eerste hadden we toen al te pakken.

's Avonds lekker op de bank gehangen, onder het genot van een Smithwicks biertje.

Maandag 18 juli
Een dagje cultuur, dat was de bedoeling van de maandag. 's Morgens op tijd vertrokken voor een bezoekje aan het plaatsje Kildare. Daar hebben we St. Brigid's Cathedral en de bijbehorende Round Tower bezocht.


De Round Tower van Kildare

Na nog een bezoekje gebracht te hebben aan de lokale supermarkt zijn we verder gereden naar Kilkenny. Onderweg hebben we nog een tussenstop gemaakt bij de Dunmore Caves. Een klein maar mooi grottencomplex met een behoorlijk indrukwekkende historie. In Kilkenny hebben we Kilkenny Castle bekeken en zijn door het stadje gewandeld.

's Avonds weer lekker aan de Smithwicks en de Guinness gezeten.


Dinsdag 19 juli
Dinsdag zijn we de Wicklow Mountains ingetrokken. De eigenaresse van het park had voor ons een route uitgetekend die we gevolgd zijn. Via dorpjes als Blessington, Glendalough en Woodenbridge zijn we naar de kustplaats Arklow gereden. Onderweg hebben we schitterende landschappen gezien met af en toe een aantal ruines.


The Wicklow Mountains

In Arklow werden we op een vervelende manier verrast door een lekke achterband. Maar na een vrij snelle pitstop (het bandje was binnen 5 minuten gewisseld) zijn we naar een garage gereden om het te laten repareren. Dit bleek ook geen probleem te zijn, waardoor we na een kleine vertraging onze rit konden vervolgen. Via Arklow reden we naar Wicklow, waarbij we onderweg een broodje hebben gegeten op het strand. In Wicklow zijn we verder naar het noorden gereden om in de omgeving van Berry opnieuw de Wicklow Mountains in te trekken. Bij het uitzichtspunt Sally Gap hebben we opnieuw genoten van het uitzicht en hebben we nog even gelopen in de Rivier Liffey.
Nu was het tijd om weer huiswaarts te rijden en thuis aangekomen te gaan genieten van een biertje.

Woensdag 20 juli
Woensdag was weer een relaxt dagje. 's Morgens hebben we een (saaie) boottocht gemaakt over de Grand Canal en 's middags zijn we naar de golfbaan gegaan voor een spelletje Pitch en Putt. Het werd mij omschreven als middget golf in het groot, in de praktijk leek het net echt golf. Op een baan van 18 holes varierend van 65 tot 122 meter compleet met afslagplekken, Greens en Bunkers hebben we lekker 2,5 uur gegolft.


Pitch & Putt

's Avonds hebben we lekker wraps gegeten, een turfvuurtje gestookt in de haard en genoten van de Smithwicks en Guinness.

Donderdag 21 juli
Donderdag > Dublin dag. Dat was de planning. Dus al vroeg het bedje uit om lekker vroeg te gaan rijden. Via een parkeerplaats aan de snelweg en een gloednieuwe tram waren we rond half 11 in hartje Dublin.


St. Patrick's Cathedral

Daar hebben we onder meer een bezoek gebracht aan het Trinity College, St. Stepehens Green, Dublin Castle, St. Patrick's Cathedral, Christ Church Cathedral, The Old Jameson Distillery (en Whiskey geproefd), de Guinness brouwerijen, the Kilmainham Goal, O'Connel Street en the Temple Bar District.
Kortom een drukke en lange dag. Aan het eind van de dag zaten we er dan ook behoorlijk doorheen.

Vrijdag 22 juli
De laatste echte vakantiedag in Ierland, naast het tassenpakken zijn we nog even naar het in de buurt zijnde Bog of Allen natuurgebied geweest. Hier vinden grootschalige turfontginningen plaats. 's Avonds zijn we naar de Newbridge Greyhound Racing Stadium geweest alwaar de Greyhound races waren. Natuurlijk hebben we een gokje gewaagd waarbij ik zelfs een keer 3,60 euro won. ;-)


The Greyhound Races

Als afsluiter van de vakantie kon een bezoekje aan de pub natuurlijk niet uitblijven. Net als de voorgaande keren was het de bedoeling om 1 biertje te halen. Toch werden dit er al weer snel 5 (de schuld van Berry en Tom) die opnieuw de Ierse gastvrijheid wilden bewijzen. Uiteindelijk zijn we de pub uitgeveegd en heeft Berry nog bij ons thuis een biertje gedaan. Het was pas rond 03.30 dat we te bed lagen en de wekker ging al om 05.45 uur.



Zaterdag 23 juli
Vroeg (06.00 uur) opgestaan om te ontbijten en de laatste dingetjes te pakken. Rond 06.45 zaten we al weer in de auto op weg naar Dublin Airport. Na de auto ingeleverd te hebben werden we door het pendelbusje afgezet bij het vliegveld. Waar we nog een halfuur moesten wachten voor het inchecken. Uiteindelijk vertrok het vliegtuig een halfuurtje te laat maar wist het meer dan de helft van de vertraging goed te maken. Rond 13.15 hadden we weer Nederlandse grond onder de voetjes. Ruim 2,5 uur later was ik dan weer thuis.

Karen (van het vakantiepark), Berry, Tom en Jim "Rozenburg" allen hartstikke bedankt voor de superweek.

Dan nog een aantal wist-u-datjes:
- Wist u dat Ieren heel gastvrij zijn?
- Wist u dat Ieren een 80.000 zitplaatsen stadion hebben voor alleen Ierse sporten, de rest van het jaar staat het leeg?
- Wist u dat we in een week meer dan 50 keer verkeerd zijn gereden?
- Wist u dat bijna de helft van alle Ieren jonger is dan 25 jaar?
- Wist u dat Guinness in ieder land anders is (wordt apart gebrouwen)?
- Wist u dat Guinness in Ierland het lekkerst is.
- Wist u dat zelfs kleine kinderen in Ierland kunnen wedden?
- Wist u dat de maximale boete op roken in de Pub op 1500 euro staat?

Coldplay - Gelredome

"Kleine bandjes worden groot"

Band: Coldplay
Datum: 7 juli 2005
Locatie: Gelredome
Tijd: 21.05 - 22.25 uur

Setlist:
Square one
Politik
Yellow
God put a smile upon my face
Speed of sound
Low
Warning Sign
Everything´s not lost
White shadows
The Scientist
Till Kingdom come
Don´t Panic
Clocks
Talk
----
Swallowed by the sea
In My Place
Fix You

Een mooie zaterdag in maart.
Al ver voor het concert (op de dag van de voorverkoop) kreeg ik meteen een fikse tegenslag te verwerken. Waar ik ruim op tijd was voor staanplaatsen kwam ik slechts weg met zitplaatsen rang 3, waarom? Nou, de pc van het postkantoor kon niet inschakelen in het systeem van ticketservice. Na minutenlang getreuzel werd er dan maar telefonisch besteld door de medewerkers met vele geirriteerde mensen tot gevolg. Uiteindelijk ondanks de zitplaatsen toch besloten om te gaan, 7 juli zou blijken of deze beslissing een juiste was.

Donderdag 7 juli 2005
De dag begon een stuk minder aangenaam dan gehoopt. Waar je normaal uitkijkt naar zo een groot concert waren m'n gedachten nu in London. Al Quaida bleek opnieuw toegeslagen te hebben. Richting de middag kwam de zin toch opzetten en rond 5 uur vertrokken Ben en ik dan ook richting Arnhem. Helaas konden we niet eerder vanwege Bens werk. Onderweg hadden we een gezellige rit die veelal gepaard ging met files.

Uiteindelijk rond half 8 in Arnhem geparkeerd en via een pendelbus naar het Gelredome gebracht. Daar konden we nog net het prachtige Bitter Sweet Symphony van Richard Ashcroft meepakken. Hij bleek (zo hoorde ik later) een indrukwekkende voorprogramma gegeven te hebben.

Even over 21.00 uur gingen de lichten uit en luttele minuten later werden de zweverige introtonen ingezet. Toen het doek uiteindelijk openging verscheen een klok die aftelde tot de definitieve opening van het concert in de vorm van Square One. Coldplay beschikt na drie albums inmiddels over een dijk van een opening, want na Square One kwamen Politik (hoe treffend op zo'n dag) en Yellow voorbij.
Na deze drie nummers deed Chris Martin zijn zegje waarbij hij de nodige aandacht schonk aan de gebeurtenissen en aan het publiek vroeg om er een positieve liefdevolle avond van te maken. Daarnaast droeg hij het concert op aan de slachtoffers en inwoners van London.
God put a smile upon my face, Speed of Sound en Low waren de volgende nummers. Waar Speed of Sound totaal niet uit de verf kwam bleef Low juist verrassend goed overeind.



Hierna volgde het liefdesnummer (gezien de reacties van alle stelletjes op de tribune) Warning Sign en de meezinger Everything is not lost. White Shadows vond ik net als Speed of Sound niet heel lekker uit de verf komen, dit nummer moet er bij de band blijkbaar nog een beetje ingroeien. The Scientist blijft een klassieker, misschien wel het mooiste Coldplaynummer, dat nummer blijft voor kippenvel zorgen.
Na The Scientist werd er een band ingestart van de omgekeerde versie van dit nummer, ondertussen werd het podium aangepast.

Deze aanpassing bleek nodig voor een accoustisch deel, waarin de nummers Till kingdome come en mijn favouriet Don't Panic werden gespeeld. Hierna werd opnieuw het podium aangepakt voor blijkbaar de laatste nummers, Clocks en Talk. Het was leuk te horen dat Clocks (een nummer dat ik al tijden zat ben) nieuw leven is ingeblazen door het wat feller te spelen. Ook is het einde een stuk frisser door te blijven versnellen. Talk staat pas enkele concerten op de setlist en het kwam ook nog wat onwennig over. Toch was het een heerlijke "afsluiter" en dan vooral door het gitaarspel van Johnny Buckland.

Na de nodige applausjes kwam de band voor de laatste drie nummers terug. Swallowed in the Sea was de eerste toegift. Het nummer werd bijgestaan door prachtige animaties (die tijdens het gehele concert samen met de lichtshow toch al supermooi waren) warin verschillende lyrics en de setlist werden geprojecteerd. In my place werd weer als van ouds meegezongen. Een van de absolute hoogtepunten was toch wel de afsluiter Fix You, prachtig gevoelig gespeeld en gezongen eindigend in een grote climax met een prachtige lichtshow en vuurwerk. Menig traantje zal gevallen zijn tijdens dit nummer.

Na een uurtje wachten voor de pendelbussen zijn we uiteindelijk bij de auto aangekomen en naar huis gereden. Rond 02.00 uur was ik thuis, nog nagenietend van een prachtig concert. Het was zeker niet het beste Coldplay optreden maar zeker weer een hele goede. Ook vond ik anderhalf uur wat aan de korte kant voor een stadionconcert, ik had graag nog een viertal extra nummers gehoord (What if, Trouble, X & Y, Twisted Logic) Maar goed, volgende keer ben ik er weer bij en dan sta ik vooraan.

Hoogtepunten: Politik, Don't Panic, Fix You en natuurlijk de lichtshow / projecties.
Minpunten: de duur van het concert, de catering van het Gelredome en de infrastructuur van het stadion.

Rock Werchter, Het verslag deel 4

Zondag 3 juli, de laatste dag van deze jaargang Rock Werchter. Het beloofde de "grote namen dag" te worden, maar werd het dat ook.

Na een korte nachtrust vanwege de buren toch vroeg opgestaan om al rond 11.30 uur op de weide voor het mainstage te staan. Het was tijd voor de ochtendgym onder leiding van Floggin Molly. Het was al weer de derde keer dat ik ze zag maar iedere keer blijft leuk. Lekker meegezongen dus met de bekende nummers en meegehost met het publiek. Na afloop waren de spiertjes en de stembanden dan ook aardig los. Na Floggin Molly was het tijd om zo ver van het Mainstage te komen als mogelijk was, het was namelijk de beurt aan Kane. De vlucht werkte slechts ten dele, ik heb het optreden tot mijn grote spijt alsnog kunnen horen en deels zien via de schermen. Na Kane kwam Feeder en konden we weer rustig naar de Mainstage terugkeren. Vorige week op Rockin Park moest ik de heren van Feeder nog laten schieten, deze maal heb ik het hele concert meegepakt. Het kon me niet echt aangrijpen, het kwam een beetje tam over.
Keane was al niet veel sprankelde al niet veel meer, het geluid stond heel matig afgesteld waardoor alles leek te galmen.

Soulwax dan, deze heren hadden nog behoolijk wat goed te maken van hun show op Lowlands vorig jaar, en dit lukte maar tendele. Bij vlagen rockte het lekker maar bepaalde nummers waren ook zeer saai. Er werden ook maar slechts drie nummers van het vorige album gespeeld, de rest van de set kwam van Any minute now.
The Queens of the Stoneage hadden er duidelijk veel meer zin als in Nijmegen, nu volgde een langere show en rockte het meer. Leuk was ook de (al dan niet geplande) splitsing van No one knows dat werd opgevuld met een ander nummer. Mijn tweede keer QOTSA was dan ook zeker geslaagd.
Dave Grohl en zijn Foo Fighters speelden ook een hele strakke set vol met hits en aangevuld met nummers van het nieuwe album "In your honour". Het gelijknamige nummer bleek een indrukwekkende opener van een heel goed optreden. Hopelijk zijn ze tijdens Lowlands minstens zo goed.
De laatse band van Werchter 2005 was REM, en net als de week ervoor weer een schitterd optreden. Deze keer stond ik iets te ver van het podium om het echt goed te volgen maar het klonk heerlijk.

Kortom deze Werchter was de beste voor mij tot nu toe (ook pas de tweede keer). Absolute hoogtepunten waren Interpol, Dresden Dolls, Kraftwerk, Foo Fighters en Green Day. Alleen Rammstein, Kane en Faithless waren de minpuntjes.
Toch sta ik volgend jaar voor een moeilijke keuze, Rock Werchter 2006 of Roskilde 2006. Gelukkig is dit een luxeprobleem en hoeft de beslissing pas volgend jaar genomen te worden.

Rock Werchter, Het verslag deel 3

Zaterdag 2 juli, alweer de derde dag van het festival.
's Morgens lekker rustig aangedaan en rond een uur of twee naar de weide gewandeld, daar aangekomen begon Pennywise net te spelen. Niet helemaal m'n muziekstijl vandaar dat ik maar naar de Marquee ben gegaan. Daar speelde Rilo Kiley, een leuk bandje met sfeervolle liedjes. Heerlijk om bij in het gras (lees modder) te gaan zitten. Al met al dus een heerlijke dagopener. Hierna de tent in gelopen voor de show van Admiral Freebee, duidelijk een lokale held. De Marquee barstte haast uit haar voegen, zo vol was ie. En bij de eerste tonen ging het publiek los. Een show werd het zeker, de admiraal rende lekker de tent door en gaf de vele journalisten een veeg uit de pan. Halverwege maar weer naar buiten gegaan omdat het er wel erg warm werd en om wat te gaan eten.

Nu was het de beurt aan The Dears, mooie sfeervolle nummers die live stonden als een huis. Wel heb ik de halve show gemist omdat ik in gesprek raakte met Tommie en Jan, twee best gezellige Belgen. Na hier een biertje mee gedronken te hebben begon Bloc Party aan hun show. Het zorgde voor een feestje in de Marquee, wel viel het op dat de band soms een tempo te hoog speelden waardoor sommige bandleden niet alles bijhielden. Maar al met al bleef het een leuk optreden.
Nu stond Millionaire klaar, een optreden dat heerlijk begon maar na een tijdje niet echt meer kon boeien. Ook was de hand van Qotsa frontman Josh Homme duidelijk in de nieuwe nummers terug te horen.



Nu het hoogtepunt van de dag wat mij betreft (eigenlijk van heel Rock Werchter), het optreden van Interpol. Ik wist een heerlijke plek te bemachtigen tegenover de gitarist en zanger. Vanaf minuut een ging de Marquee helemaal los en bij vlagen was er zelfs sprake van een pitje. Al met al een heerlijke sfeer die de band ook duidelijk leek te behagen. Helaas was de bassist niet helemaal fit waardoor deze na een drietal nummers backstage verdween (om daar wel door te spelen). Ook de heerlijke toegift (heerlijk op papier dan met Obstacle 1, Roland en NYC) kon daardoor geen doorgang vinden.

Na Interpol naar Rammstein, op voorspraak van een paar vrienden. Toch kon dit me totaal niet pakken, de show kwam er nep over en de muziek was helemaal belabberd, vandaar nog een paar nummertjes van The Tears meegepakt en terug naar de tent gewandeld.
Weinig nachtrust gehad, aangezien een aantal Vlaamse buren het leuk vonden een kalkoen te immiteren gedurende de hele nacht.

Morgen het vierde en laatste deel, tevens een verslag van het concert van Coldplay van hedenavond in het Gelredome

Rock Werchter, het verslag deel 2

Vrijdag 1 juli, dag 2 van dit vierdaagse festival.

In de ochtend werden we aangenaam verrast, in plaats van de voorspelde regen scheen er een aangenaam zonnetje, waardoor ik mooi m'n schoenen en kleding te drogen kon hangen in de partytent. Deze kleding kreeg al gauw gezelschap van de kleding van de Belgische buren die blijkbaar een niet al te waterdichte tent bleken te hebben.

Rond een uur of twaalf zijn we naar het festivalterrein vertrokken en hebben een paar nummers van The Simple Plan meegepikt. Muzikaal gezien is het echt niets voor mij maar qua show was het best leuk om te zien. Daarna het eerste vak ingelopen voor Athlete, deze band bleek schijnbaar vertraging te hebben en werd vervangen door de Schotse zangeres KT Tunstall. Het bleek toch wel een aangename verrassing te zijn, leuke gevoelige popliedjes gespeeld door een pittige dame. Halverwege dit optreden naar de Marquee vertrokken en daar afgesproken met een vriend van me. Hier nog de laatste tonen van Sioen meegepakt in afwachting van Athlete dat hier nu zou optreden. Doordat ze verdwaald waren in Duitsland waren ze veel te laat en werd ook de soundcheck afgeraffeld. Dit bleek duidelijk te merken, tijdens het openingsnummer hield de versterker van de drums er mee op en halverwege bleek een gitaar niet gestemd. Toch herpakten de heren zich en gaven een leuke show weg. De Marquee kon het optreden zeker waarderen.
Na Athlete lekker in het gras genoten van het optreden van The Dresden Dolls, een leuk optreden wat ik zeker kon waarderen. Ook de uitvoering van Amsterdam van Brel maakte behoorlijk wat indruk. Een minpuntje was de herrie die Within Temptation door het optreden heen gaven, maar goed geluid op Werchter is door de podiaopstelling nooit optimaal.
Nu was het tijd voor een wandeling naar het Mainstage, Garbage stond hier geprogrammeerd. Leuke herkenbare rocknummers, muzikaal zeer gemiddeld maar de podiumpresentatie van Shirley Manson maakte dit meer dan goed. Al met al een leuk optreden dus.
Het optreden van Velvet Revolver bleek een mooie etenspauze, van veraf zag het er best leuk uit. Vooral Slash dien je natuurlijk eens gezien te hebben.

Tijdens Green Day zag het hoofdveld meer dan vol, al met al best een leuke plek weten te bemachtingen voor deze twee uur lange show. Hoewel twee uur, een uur muziek van Green Day en een uur "hey hoo" zingen van het publiek. Ondanks het overschot aan contact met het publiek was het wel erg boeiend, kortom leuk deze band eens gezien te hebben.

Afsluiter van de avond van Faithless, voor de zoveelste keer dus. Tijdens dit optreden dan ook een ronde over de weide gemaakt en m'n tentje maar eens opgezocht.

Morgen een verslag van Werchter zaterdag.

Rock Werchter - het verslag deel 1

Donderdagochtend 07.30.

Daar kwam Ben's Mini, tas achterin, tent in de achterbak en op naar Werchter. Onderweg hebben we nog nagesproken over de paar annulaties voor het festival, ze vielen niet mee. Geen The Mars Volta, Kaiser Chiefs of Ryan Adams, daarbij waren de vervangers ook geen hoogvliegers. Maar goed, inmiddels over deze teleurstellingen heen vorderde de reis lekker.
Rond 13.00 uur 's middags kwamen we aan in Haacht en reden we naar parkeerplaats A2 om onze tent naar camping A3 te dragen. Op het moment dat we de tassen in het gras neerlegden begon het aardig te regenen. Tussen de buien door hebben we de tenten op kunnen zetten en kunnen lachen om de partytent van de buren.
Verder was het wachten op Paul en Bart die later waren vertrokken.

Rond 19.00 uur waren we compleet en konden naar de weide. The Bravery heb ik dus helaas gemist net als New Order. Het eerste optreden dat ik echt gezien heb was de show van Roisin Murphy, oud zangeres van Moloko, hoewel haar solo-album iets minder toegankelijk is dan het Moloko werk. De show was wel weer als vanouds, Roisin wist het publiek van begin tot einde te boeien.
Hierna was het de beurt aan Kraftwerk, ik heb nog weinig van de band gehoord maar dit optreden was heerlijk. De electronica en de animaties in combinatie met de statische podiumact van de heren was heerlijk. Dit was voor mij dan ook het beste optreden van de dag.
Na Kraftwerk kwam de regen weer met bakken uit de hemel waarna het optreden van The Chemical Brothers ontaarde in een ware reuze regendans en plassenstamp wedstrijd. Na een uurtje heb ik het voor gezien gehouden en via de vele drankstandjes m'n tentje weer opgezocht.

Tot zover dag 1 van Werchter, morgen het verslag van dag 2.