maandag, december 24, 2007

Prettige kerst allemaal!

Top 30 concerten van 2007

Niet alleen qua albums was 2007 een prachtig muziekjaar, ook qua concerten heb ik niets te klagen gehad. Hierbij post ik mijn top 30 van de concerten die ik dit jaar gezien heb. Van iedere artiest is het beste concert meegeteld.

1. Damien Rice – 013

Het beste en mooiste concert van 2007. In een volgepakt maar muisstil (zelfs de bar was dicht) 013 in Tilburg liet de Ierse troubadour Damien Rice het achterste van zijn tong zien. Tijdens een ruim 2,5 uur durend concert is er plaats voor een set vol met overgangen van woede tot verdriet en van verliefdheid tot bedrog. Het ontbreken van zangeres Lisa Hannigan valt op en is soms een gemis. Toch is dit niet meer dan een minuscuul smetje op een prachtige avond. Naast dit prachtige concert in 013 gaf Damien Rice ook een schitterend concert op Rock Werchter.

2. Travis – Melkweg

Het beste concert van 2007 was het niet maar dat het het leukste concert van het jaar was staat buiten kijf. Na een lange afwezigheid doken de Schotten dit jaar op met een nieuw album en een tour door Europa waarbij ook de Melkweg werd aangedaan. Het meest opvallende daarbij was dat de kenmerkende vrolijkheid en aanstekelijkheid van Fran Healy en co. weer terug gekeerd is. Ook dit was op het podium terug te zien. Fran Healy kletste als vanouds en bood een ieder thee aan terwijl gitarist Andy Dunlop de ene sprong na de ander maakte en zelfs al gitaarspelend het balkon beklom. Daarbij maakte de band ook nog eens een onvergetelijke binnenkomst door vanuit de zaal het podium op te komen. Je zou tussen al deze leuke dingen haast vergeten dat het muzikaal ook allemaal dik in orde was. Hulde voor Travis!

2. Muse – Rock Werchter

In 2007 pakte Muse groter uit dan ooit te voren. Ik was er op de donderdagnacht van 01.00 tot 02.30 uur bij op de festivalweide van Rock Werchter waar een tot op het bot gemotiveerd Muse een werkelijk geweldige show geeft. De prachtige lichteffecten en animaties versterken dit alleen maar. De band opent sterk met de spagetti-western ‘Knights of Cydonia´ waarbij ook het publiek direct tot springen wordt aangespoord. Gelukkig wordt ons enkele adempauzes gegund, o.a. door het nog altijd schitterende Unintended. Muse heeft met dit concert nog maar eens aangetoond één van de grootste bands van het moment te zijn.

4. Interpol – Lowlands

Dat communicatie tussen band en publiek niet nodig is, wordt tijdens Lowlands door het uit New York afkomstige Interpol maar weer eens bewezen. Zonder een woord te zeggen weet de band van begin tot eind te boeien en geeft zij één van de meest sfeervolle optredens van dat weekend. De band speelt strak en vooral de donkere, bijna drammerige, zang van Paul Banks maakt indruk. Het venijn van optreden zit absoluut in de toegift, de band speelt daarin achtereenvolgens de prachtige nummers 'Stella' en 'NYC' en besluit daarmee misschien wel het beste optreden van Lowlands 2007. Eerder dit jaar gaf de band ook al een prachtig concert in de Amsterdamse Paradiso. Enkel het concert op Rock Werchter viel een beetje tegen.

5. Black Rebel Motorcycle Club – Paradiso

“Roept u maar wat u wilt horen!” Op deze manier richtte Black Rebel Motorcycle Club haar toegift in wat tot gevolg had dat de band bijna haar gehele eerste album (‘B.R.M.C’) en ‘Stop’ mocht spelen. Maar voordat de toegift was aangebroken gaven Robert Levon Been, Nick Jago en Peter Hayes al een geweldig straks Rock ‘n’ Roll concert van al bijna 2 uur weg. Bij vlagen was het strak en ruig (‘Took Out a Loan’), bij vlagen ontroerend (‘Howl’ en ‘Am I Only’) en af en toe zelfs dansbaar (‘Berlin’). Kortom: het optreden had alles wat een concert nodig had.


6. Tom McRae – Patronaat/Melkweg

Tom McRae (oftewel Jeremy Blackall) is samen met Olly en Olly, zijn begeleidende muzikanten, misschien wel één van mijn ontdekkingen van dit jaar. Ook al ken ik zijn muziek al een jaar of drie, dit jaar heb ik pas de moeite genomen er echt voor te gaan zitten en zijn optredens te bezoeken. Zijn concert in het Patronaat in Haarlem was mooi, ontroerend en mede vanwege de praatjes tussen de liedjes door erg grappig. McRae weet in een onrustige zaal vanaf de eerste noot te boeien en geeft ons geen moment de kans om de aandacht kwijt te raken. Daar zorgen de prachige liedjes als ‘The Boy With The Bublegum’, ‘Karaoke Soul en ‘End of the World News (Dose Me Up)’ wel voor. Ook zijn concert in de Melkweg was prachtig maar toch net minder dan het optreden in het Patronaat.

6. The Good, The Bad & The Queen – Lowlands

Begrafeniskleding, een schaars verlicht podium en een door Damon Albarn uitgesproken zorg over de gesteldheid van de aarde: dit duidt toch niet op een gezellig maar wel een erg sfeervol optreden. Desondanks wordt er op het podium toch heel wat afgelachen tijdens het optreden van The Good, The Bad & The Queen, bestaande uit Damon Albarn (Blur & Gorillaz), Paul Simonon (The Clash), Simon Tong (The Verve), drumlegende Tony Allen en een strijkersensemble. Vooral zanger Albarn maakt een erg opgewekte indruk. Frontman Albarn en bassist Paul Simonon (ex-The Clash) stelen met hun typische maniertjes de show die bestaat uit nummers van het titelloze album en enkele B-kantjes. Vooral het nummer 'The Good, The Bad & The Queen' springt er, mede vanwege een geweldige finale, boven uit. Ook op Rock Werchter gaf deze band een heerlijk concert. Jammer dat deze band slechts een project van deze muzikanten is en geen blijvend iets.

8. Arcade Fire - Heineken Music Hall

In mijn vorige post was te lezen dat naar mijn mening Neon Bible van Arcade Fire het op-één-na-beste album van 2007 is. De nummers van dit album bleven live in de Heineken Music Hall ook strak overeind. In anderhalf uur jaagt de tienkoppige band door een goed opgebouwde set heen. De band begint (vrij) ingetogen maar bouwt gestaag toe tot de climax dit uiteindelijk komt via nummers als ‘Neighborhood #1 (Tunnels)’, ‘Rebellion (Lies)’, en Wake Up’. Naast het muzikale aspect is Arcade Fire ook een lust voor het oog. Met de tien personen op het podium die ook voortdurend in actie zijn (gooien van tamboerijnen etc.) is er overal wat te zien. Ook op Lowlands gaf de band al een prima optreden. Alleen oogde het hierbij allemaal wat rommelig en onrustig dankzij enkele technische problemen.

9. Patrick Watson – Lowlands

Lekker wakker worden. Dat kon dit jaar op Lowlands tijdens het dromerige optreden van de Canadese band Patrick Watson. Wat bij de muziek van Patrick Watson opvalt zijn de vele effecten die de zanger gebruikt. Ook vallen de inventieve gitaarpartijen op, je ziet niet iedere dag een gitaar met een elektrische tandenborstel of leeglopende ballon bespeeld worden. Gedurende het optreden blijkt dat zowel het publiek als de band met volle teugen van het optreden genieten, toch moet het mooiste liedje dan nog gespeeld worden. De band bewaart het onversterkte 'Man Under the Sea' als afsluiter en hoogtepunt van een optreden waar zowel publiek als band van genoten heeft. Eerder dit jaar maakte deze Canadezen ook al grote indruk op me door als voorprogramma van Interpol Paradiso stil te spelen.

10. Rodrigo Y Gabriela – Lowlands

Met een verbazingwekkende vingervlugheid bespelen ze Rodrigo Sanchez en Gabriela Quintero hun akoestische gitaren, waarvan de klankkast ook voor de drumpartijen wordt gebruikt. Het Mexicaanse duo leerde elkaar kennen in een Trash Metal band en verloochenen deze muzikale afkomst dan ook niet. Gedurende het optreden komen vele bekende gitaarrifjes van met name Metallica voorbij komen. Maar de hoogtepunten van het optreden liggen in het door het publiek luidkeels gezongen 'Wish You Were Here' en afsluiter 'Stairway to Heaven'. Voor mij was dit concert één van de hoogtepunten én één van de verassingen van Lowlands 2007 en daarmee ook van dit muziekjaar.

11. Bloc Party – Rock Werchter/Heineken Music Hall
12. Turin Brakes - Melkweg
13. The Decemberists – Paradiso/Paradiso
14. Editors – Paradiso/Melkweg/Lowlands
15. Kasabian – Lowlands/Paradiso
16. Stereophonics - Tivoli
17. Jason Mraz – Rock Werchter
18. Bell X1 – Paradiso / 013
19. Saybia - Lowlands
20. Arctic Monkeys – Rock Werchter
21. The Pigeon Detectives - Lowlands
22. The Thrills - Melkweg
23. Band of Horses - Tivoli
24. Klaxons – Paradiso/Rock Werchter
25. Kaiser Chiefs - Rock Werchter
26. The Chemical Brothers – Rock Werchter
27. Queens of the Stoneage – Rock Werchter
28. Patrick Wolf - Lowlands
29. Sonic Youth - Lowlands
30. The Veils – Bevrijdingsfestival Groningen

maandag, december 17, 2007

Bakkerts Album Top 50 van 2007

2007 loopt weer op zijn einde en dus is het weer lijstjestijd. Hier volgt mijn top 50 van albums van het afgelopen jaar. Natuurlijk schenk ik wat extra aandacht aan de top 10.

1 Radiohead - In Rainbows

De Heineken Music Hall was vorig jaar tweemaal het décor voor een try-out show van het Britse Radiohead. Ruim acht nieuwe nummers werden toen gespeeld en het was dus niet de vraag of maar wanneer de nieuwe plaat het levenslicht zou zien. Plotsklaps volgde de aankondiging dat In Rainbows te downloaden zou zijn voor een prijs die zelf door de gebruiker bepaald kon worden. Een werkelijk briljante actie maar wel een actie waardoor de aandacht teveel van de muziek afwijkt. Want In Rainbows is ook een briljant album en eigenlijk het eerste ‘liedjes’ album van de band sinds jaren. Een zwak moment kent het album eigenlijk niet, maar er zijn genoeg hoogtepunten aan te wijzen. Ik hou het kort en noem er slechts 3: Nude, All I Need en Videotape. In Rainbows vormt voor mij het hoogtepunt van toch al een uitstekend muziekjaar.


2 The Good, The Bad & The Queen - The Good, The Bad & The Queen

The Good, The Bad & The Queen vormde voor mij absoluut één van de verrassingen van het jaar. Dit zij-project van Blur én Gorrilaz genie Damon Albarn mag wederom als een succes bestempeld worden. The Good, The Bad & The Queen kan gekenmerkt worden als een zeer sfeervol en muzikaal (van piano tot strijkers) album dat tot luisteren blijft uitnodigen. Albarn zingt op een heerlijke dwarse manier zijn teksten. Paul Simonon (The Clash) speelt dwingende en boeiende basspartijen en ook Simon Tong (The Verve) en Tony Allen doen hun duit in het zakje.


3 Black Rebel Motorcycle Club - Baby 81

Black Rebel Motorcycle Club is een band van twee gezichten. Enerzijds de duistere rock ‘n’ roll kant die op de eerste twee albums van het trio getoond werd. Aan de andere kant het folkie en Americana gezicht dat op Howl en Howl Sessions (ep) naar voren kwam. Het was dan ook de vraag welke weg Peter Hayes en Robert Levon Been deze maal in zouden slaan. Baby 81 blijkt een hele geslaagde mix van beide stijlen te zijn. De band valt terug op het stevige en donkere geluid van debuutplaat B.R.M.C. terug maar laat daar duidelijk Howl invloeden in doorschijnen. Het resultaat is een heerlijk uitgebalanceerd album met ruige nummers als ‘Berlin’ en het rustigere maar prachtige ‘Am I Only’. Als de band zich zo blijft doorontwikkelen volgen er nog vele mooie albums.


4 Arcade Fire - Neon Bible

In 2004 werd de wereld opgeschrikt door debuutplaat “Funeral” van deze Canadese band en met overtuigende shows op ondermeer Lowlands 2005 werd ook Nederlands veroverd. De verwachtingen voor het tweede album waren dan ook hooggespannen: zou het slechts een eendagsvlieg zijn of is de band een echte blijver. Toen begin dit jaar het nummer ‘Intervention’ lekte was eigenlijk het antwoord op deze vraag al beantwoord, met “Neon Bible” vestigt Arcade Fire zich wederom in de top van menig eindejaarslijstje. Het album is een heerlijke mix van stevige nummers als ‘Intervention’ en ‘Keep The Car Running’ en prachtige rustige nummers als ‘Ocean of Noise’. Het aanwezig zijn van een nieuwe versie van ‘No Cars Go’ (dit lied was ook al op de EP van de band te horen) maakt het album helemaal af.


5 Interpol - Our Love To Admire

Volgens de geruchten heeft Interpol tijdens het opnameproces van Our Love To Admire een aantal malen op het randje van het einde gebalanceerd. Op het album is hier gelukkig vrijwel niets van te merken. De band is iets van de vertrouwde pad dat de voorgangers ‘Turn on the Bright Lights’ en ‘Antics’ hebben geschapen afgeweken. Een aantal nummers (zoals No I in Threesome, klinkt iets luchtiger dan op de eerder genoemde albums gepast had. Ook schept de band ruimte voor een aantal kleine experimentjes zoals afsluiter ‘The Lighthouse’ of het prachtige ‘Pioneer to the Falls’. Wellicht een opstapje naar het vierde studiealbum van de New Yorkers. Maar bovenal zijn de vertrouwde dragende stem van Banks en de hakkelige maar swingende gitaarrifs van Daniel Kessler en de dwingende eigenzinnige basspartijen van Carlos D. gebleven.


6 Bright Eyes - Cassadaga

Conor Oberst is me er eentje. Niet alleen brengt hij in een hoog tempo het ene na het andere album uit, ze zijn ook nog eens allemaal de moeite waard ook. Cassadaga staat net als zijn voorgangers vol met mooie en soms gevoelige luisterliedjes. Waarbij ‘No One Would Riot for Less’ er voor mij ver bovenuit steekt. Het heeft mij in ieder geval uitgenodigd om mij beter in het werk van Conor te verdiepen.


7 Band of Horses - Cease to Begin

In 2006 had deze band eigenlijk al in mijn eindlijstje moeten staan maar heb ik tot mijn grote spijt ‘Everything All the Time’ jammerlijk over het hoofd gezien. Dit jaar maak ik deze fout niet en dus staat Cease to Begin, het tweede studioalbum van Band of Horses, op een verdiende top 10 notering in mijn eindlijst. Wellicht het meest opvallende aan de band is de soms snerpende zang van Ben Bridwell. Dat deze band live ook zeker de moeite waard is bewezen zij afgelopen Pinkstermaandag in Tivoli, voor wie dat gemist heeft volgt op 1 maart een herkansing in de Amsterdamse Paradiso.


8 Manic Street Preachers - Send Away The Tigers

Het was een tijdje stil rond dit uit Blackwood (Wales) afkomstige trio. Zo gingen zowel zanger James Dean Bradfield als gitarist Nick Wire een jaar op solotour. Met “Send Away the Tigers” zijn ze weer terug van weggeweest. Na het rustige (en niet al te best ontvangen) Lifeblood uit 2004 is Send Away the Tigers weer een lekkere rockplaat geworden. De band stelt natuurlijk weer een aantal politieke misstanden aan de orde zoals de Irak Oorlog (Imperial Bodybags) maar ook is er dit maal plaats voor luchtigere zaken, onder meer in de vorm van een duet met Cardigans zangers Nina Persson. Een echte uitschieter is wat mij betreft ‘The Second Great Depression’.


9 Stereophonics - Pull the Pin
Pull the Pin is gedurende het jaar stiekem een favoriet album van me geworden. Het is een zeer degelijke rock ‘n’ roll plaat geworden zonder echte uitschieters en juist dat geheel maakt het zo’n sterke plaat. Zanger Kelly Jones klinkt opnieuw, maar nu veel minder geforceerd, stoer en jaagt bij tijd en wijlen de teksten door de microfoon. Dit alles wordt omkleed met de ouderwetse rocksound van de Welshmen zoals we die uit de begin tijd van de band kennen.


10 The Thrills - Teenager

Een band bestaande uit een stel sympathieke Ierse antihelden. In de zomer van 2003 braken ze door met de single ‘Big Sur’ en sindsdien verblijden ze mij (en een aantal anderen) met hun blije feel-good muziek die eerder aan de stranden van Californie doet denken dan aan de Ierse hoofdstad Dublin. Ook op Teenager is het blijheid troef, het album staat vol met de nodige oeeeehs en aaaaahs maar dat doet niets af aan de kwaliteit van de plaat. Deze staat opnieuw vol met leuke popsongs als The Midnight Choir, This Year en Nothing Changes Around Here.

11 Amy MacDonald - This is the Life
12 Travis - The Boy With No Name
13 The Twilight Sad - Fourteen Autumns & Fifteen Winters
14 Patrick Wolf - The Magic Position
15 The Coral - Roots and Echoes
16 The National - Boxer
17 Okkervil River - The Stage Names
18 Yeasayer - All Hour Symbals
19 LCD Soundsystem - Sound of Silver

20 Malcolm Middleton - A Brighter Beat
21 Andrew Bird - Armchair Apocryoha
22 Bloc Party - A Weekend In the City
23 Loney, Dear - Loney, Noir
24 Tom McRae - King of Cards
25 Maximo Park - Our Earthly Pleasures
26 Mintzkov - 360 Degrees
27 Editors - An End Has A Start
28 The Pigeon Detectives - Wait For Me
29 Olafur Arnalds - Eulogy For Evolution
30 Arctic Monkeys - Favorite Worst Nightmare
31 Dragons - Here Are the Roses
32 Klaxons - Myths of The Near Future
33 The White Stripes - Icky Thump
34 Saybia - Eyes On The Highway
35 Athlete - Beyond The Neighbourhood
36 Turin Brakes - Dark on Fire
37 KT Tunstall - Drastic Fantastic
38 Kings of Leon - Because of The Times
39 The Shins - Wincing The Night Away
40 Stars - In Our Bedroom After The War
41 Wilco - Sky Blue Sky
42 Kaiser Chiefs - Yours truly angry mob
43 Moke - Shorland
44 Babyshambles - Shotter's Nation
45 Air Traffic - Fractured Life
46 Queens of the Stoneage - Era Vulgaris
47 The Cinematics - A Strange Education
48 Devendra Banhart - Smokey Rolls Down Thunder Canyon

49 Foo Fighters - Echoes, Silence, Patience and Grace
50 Kate Nash - Made of Bricks