Rebel with a cause: september 2007

Help, ik ben opgeslokt door een walvis!

Afgelopen zaterdag was ik voor de derde keer in anderhalf jaar tijd te vinden bij een concert van The Decemberists. De band uit Portland (Oregon), die er altijd in slagen om goede muziek en leuke interactie met het publiek te combineren, maakten er opnieuw een groot feest van.

Toch lag de nadruk deze keer iets meer op de muziek dan op het spelen van spelletjes. De band opende sterk met 'The Crane Wife 1 & 2' en vervolgens 'The Crane Wife 3'. Ook werden de hits 'O Valencia' en 'Sixteen Military Wives'. Met name tijdens deze nummers kwamen de grappen van zanger Colin Meloy aan bod. Maar waar dit concert verschilde met de vorige twee optredens die ik zag was dat er nu ook periodes 'serieus' gespeeld werden. Zo speelde de band bijvoorbeeld 2 nieuwe nummers waarvan 1 nummer ruim een kwartier in beslag nam. Dat belooft nog wat voor een toekomstig album.

Tijdens de afsluiter had de band wederom een verrassing voor de gezellige drukke Paradiso in Petto, een nummer dat nog niet eerder in Nederland gespeeld was: 'The Mariners Revenge Song'. Wij krijgen daarbij de instructie mee om op aangeven van manusje-van-alles Chris Funk te gillen alsof we werden opgeslokt door een walvis. En zoals je in het volgende filmpje ziet werd deze taak meer dan volbracht.

Al met al was het alweer een goed optreden van The Decemberist. Deze keer ontbrak alleen net de magie die de voorgaande keren wel aanwezig was. Maar desondanks werd het alsnog een groot feest.

Zeg kan het niet wat zachter?

Stel je hebt een concertkaartje. Niet zo maar een concert, nee de kosten lopen toch al snel richting de 25 euro en het concert was binnen 15 minuten uitverkocht. Wat doe je dan met zo'n kaartje? Het concert bezoeken en genieten van het optreden zou je denken.

Niets is minder waar. Afgelopen zondagavond toonden een jongedame en een jongeheer tijdens het concert van The Stereophonics rustig aan dat je met zo'n kaartje ook rustig ruim een uur kan praten. Hoewel praten, schreeuwen is een betere beschrijving want je moet je toch ook verstaanbaar maken boven de rock 'n' Roll van Kelly Jones en de andere Welshmen. Er waren ook spaarzame momenten van rust bij het duo, die zij invulden door hun tongen behoorlijk in de knoop te leggen. Uiteindelijk kozen ze er 5 nummers voor het einde voor om het de uitdrukking "Get a room" op te volgen en verlieten ze de zaal.

Ondanks al die concertergernis was het zondag toch genieten geblazen. The 'Phonics speelden gedreven, enthousiast en de zaal ging lekker mee. Ook was de set redelijk goed uitgebalanceerd (rauw maar met enkele prachtige rustige nummers). Toch zou ik die twee figuren op willen roepen volgende keer lekker thuis te blijven.

Bachelor Bakkert

Na een lang en zwaar half jaar van lezen, schrijven, vergaderen, organiseren, reizen en vooral afstuderen kwam afgelopen week eindelijk de beoordeling. Ik kreeg mijn lang verwachte beoordelingen van mijn stage & scriptie en het verslag van mijn buitenlandervaring.

Beide beoordelingsgespreken verliepen zonder al te grote problemen en de cijfers logen er ook niet om. Met een 7,5 en een 8- heb ik de laatste 30 studiepunten binnengesleept waardoor ik mij vanaf nu Bachelor Bakkert mag noemen. Nu even een jaartje flink aan de slag om daar Master Bakkert van te maken. ;)

Lowlands napret (2)

Jeetje wat schiet dat bloggen er soms bij in. Maar wat wil je als je direct na Lowlands weer aan het werk gaat, je scriptie definitief afrond (een 8- :D) en genoeg andere dingen te doen hebt. Maar toch volgt hier een kort (foto) verslag van de afgelopen editie.

Het festival was dit jaar geweldig, met een heuse Coldplayfansenclave op camping 4 waar niets anders dan dansen, zingen, springen, zaklopen en rugbyen op het programma stond. 4 dagen en nachten pret dus.
Op het muzikale vlak was de editie ook zeker de moeite waard. Arcade Fire, Patrick Watson en Interpol gaven werkelijk top optredens. Saybia, Rodrigo y Gabriela, The Pigeon Detectives, Kasabian en Editors waren erg goed. En zo kan ik nog een hele rits artiesten opnoemen. Eigenlijk vielen alleen The Shins tegen, en dat kwam meer door de locatie (een te grote tent) dan door het optreden zelf. Kortom weer een groot feest. Voor een uitgebreid verslag van Lowlands verwijs ik graag naar onze verslagen van de vrijdag, de zaterdag en de zondag.

Foto verslag