Lowlands napret

Mijn, of het grote Coldplayfans, Lowlandsverslag laat nog even op zich wachten. Tot die tijd een aantal prachtige beelden van enkele muzikale hoogtepunten op dit blog.

Spoorboekje Lowlands

Jaja, slechts een weekje wachten en dan begint Lowlands weer. De Lowlandskriebels zijn al een tijdje voelbaar dus het wordt tijd om eens een blik te werpen op het programma. Er moet namelijk ook wat muziek gekeken worden, ik kan natuurlijk niet alleen maar rugbyen, muffins/cake eten en kwartetten op de camping.

Onder het motto "Bakkert komt naar u toe deze Lowlands" volgt hier mijn spoorboekje.

Vrijdag
De vrijdag begint in de (enge) Alpha met de Londense band Oi Va Voi, zigeunermuziek maar zeker de moeite waard. Vervolgens staan The Rakes in India op het programma. De, volgens Marc, grote doorbraak van Editors in de Alpha en het feest bij Kasabian zijn daarna aan de beurt. De rest van de dag laat ik de Alpha links liggen en ga via The Eagles of Death Metal naar The Good, The Bad & The Queen. Vooral de laatste wil ik erg graag vanaf een van de voorste rijen zien. Devendra Banhart sluit qua optredens de dag voor mij af. Het feestje bij Best of British sluit de eerste Lowlandsdag helemaal af. Mogelijk zijn de acts van Kate Nash en Lilly Allen nog ergens in te passen, dat zie ik in Biddinghuizen wel.

Zaterdag
Lowlandszaterdag begint bijtijds in de India met een optreden van Marike Jager. Aansluitend spelen in de Bravo de Utrechtse formatie C - mon & Kypski en in Grolsch The Rifles. De Nederlandse Britpopband Moke in India is de volgende act op het programma. Vervolgens is er tijd voor een vrij lange pauze waarna het weerzien met Saybia kan plaatsvinden, toch een band die ik in 2002 via Lowlands heb ontdekt. Met het rijtje CSS, Interpol en Patrick Wolf duikt het festival alweer richting de nachtelijke uurtjes. De feestjes 90's Now en Balkan Beatz vs Russendisco zullen in die periode voor het nodige vermaak zorgen.

Zondag
De laatste festivaldag begint voor mij in de India met een optreden van Patrick Watson. Ik kan daar vervolgens blijven staan voor het optreden van Loney, Dear. Daarna verplaats ik richting Grolsch voor het optreden van The Shins. Hmm, keuzes keuzes, worden het The Pigeon Detectives in de India of Nine Inch Nails in de Grolsch. Ik denk dat het de eerste gaat worden. Tijdens de slotnummers van Sonic Youth hoop ik een mooie plaats te bemachtigen voor de headliner van het festival (voor mij dan) Arcade Fire, helaas in de Alpha. Hierna is het rennen richting de Grolsch voor het feestje van LCD Soundsystem. Groove Armada of Dinosaur Jr. sluiten hierna het festival qua optredens voor mij af. Doesn't Smells like 90's now of een film in de openlucht doen dit qua activiteiten helemaal. De volgende ochtend is het weer vroeg opstaan om zo op tijd de Hoornse Lappendag mee te maken.

Reisverslag Studiereis 2007: Dublin (4)

Donderdag 26 juli

Donderdag is alweer de laatste echte Dublin dag. Aangezien ons onderzoek woensdag echt afgerond is hebben we de gehele dag voor ons zelf. We besluiten de stad te verlaten en met de DART (Dublin Area Rapid Transport) de Dublin Bay te verkennen. Na wat gestuntel met de kaartautomaat lukt het ons uiteindelijk om voor 12 euro een kaartje te kopen waarmee we samen onbeperkt kunnen treinen. Vanaf station Tara Street nemen we allereerst de trein richting de noordkant van de baai waar het havenstadje Howth ligt. Ondanks alle regen onderweg blijkt het daar droog en zonnig te zijn, perfect dus. Het plaatsje kent een lange zee pier van waaraf je een prachtig uitzicht hebt op de Ierse zee en een klein eilandje voor de kust. Dankzij de wisselende weersomstandigheden ziet het er allemaal prachtig uit. Helaas kunnen we er niet al te lang van genieten vanwege een opkomende regenbui, we halen nog net op tijd het dorp om te kunnen schuilen. Wanneer het weer droog is beklimmen we een heuvel om vanaf alweer een andere Martello Tower een nog beter uitzicht te hebben.

Na Howth gezien te hebben nemen we de DART richting Bray, een echte kust / strandplaats met speelhallen, een keien/zandstrand en vele pubs. Voor we daar aankomen wil ik echter nog even een kijkje nemen bij het stadion op Lansdowne Road, het Rugby en voetbalstadion van het land. Het wordt inmiddels gesloopt om plaats te maken voor een hypermoderne voetbaltempel van 50.000 zitplaatsen waarin ook de UEFA Cup finale van 2009 gespeeld zal worden. Gelukkig is er nog iets te zien van het oude complex. De grote westelijke tribune, die deels over het spoorgebouwd is, staat nog overeind, evenals een deel van de noordtribune. Leuk om nog gezien te hebben.

Eenmaal weer buiten Dublin trakteert de DART lijn ons op vele mooie uitzichten op de kust. Twintig minuten later zijn we in Bray. We maken eerst een korte wandeling over de boulevard om vervolgens op een stapel grote keien te genieten van een fles frisdrank en een zak chips. Vervolgens besluiten we Bray Head te beklimmen, een grote stijle berg / heuvel die aan drie kanten door de Ierse Zee omringd wordt. We vinden een mooi, verlaten en dwars door varens en heide lopend pad waar het echt klimmen is. Af en toe voor een periode van 20 meter zelfs recht omhoog. Het is inspannend maar de uitzichten onderweg zijn spectaculair. Eenmaal boven komen we op een soort hoogvlakte uit met grote keien, wederom erg mooi. Vanaf daar is het nog een kleine klim naar de top, waar een groot kruis op gebouwd is. Vanaf daar zien we mooie vergezichten (soms zelfs 25 / 30 km ver weg) over de Ierse zee, zien we Dublin liggen, de Wicklow Mountains en Howth. Het was de klim dus zeker waard.
Via het bos dalen we weer af en na even op het strand gezeten te hebben duiken we een pub in voor de avond maaltijd. Het wordt wederom Fish ‘n’ Chips. Na het eten nemen we de DART richting Killiney wat we herkennen van de Wild Wicklow Tour. We lopen een straat in en staan ineens recht voor de poort van mr. Bono. Natuurlijk kan een foto daarvan niet ontbreken. Terug bij het station landt er ineens een helicopter in het dorp. Deze blijkt uiteindelijk helaas niet van Bono of de andere bewoners van dit dorp (o.a. Enya, vliegtuigbaas Ryan, of ex F1 coureur Eddie Irvine te zijn).

Eenmaal terug in Dublin wordt het tijd voor de laatste pints Guinness en Smithwick’s . Deze nemen we in The Oliver St. John Gogarty waar weer traditionele Ierse muziek gespeeld wordt en in Aemons Rock Café. Deze dag vormde de perfecte afsluiter van de week in Dublin.

Vrijdag 27 juli

Om 10.30 verlaten we het Hostel en maken we, na even langs de Liffey gezeten en ontbeten te hebben, een laatste rondje door de stad. We lopen langs O’ Connelstreet en de winkelstraten Henry Street en Parnell Street waar een aantal gloednieuwe winkelcentra geopend zijn of nog gaan worden. 11.30 uur moeten we toch echt de stad verlaten en nemen we bus 747 naar het vliegveld. We zijn mooi op tijd en kunnen zonder rij inchecken. Met een muziekje op en een boekje voor de neus completeren we de 2 uur wachttijd voor we mogen boarden. Een lekkere rustige vlucht met een vrij harde landing brengt ons tenslotte weer in Eindhoven aan.

Reisverslag Studiereis 2007: Dublin (3)

Dinsdag 24 juli

Omdat ons onderzoek na de succesvolle maandag lekker op schoot besloten we om de dinsdag lekker te gebruiken om van de Wicklow Mountains te genieten. Na even goed in de Toerist Office gesnuffeld te hebben verkozen we de Wild Wicklow Bustour om ons rond te laten rijden. De tour begon rond 09.15 uur vanaf O’ Connelstreet en zou ons tot 17.00 uur bezig houden. Onze reis werd geleid door buschauffeur (en held) Dave, een gezette Ier die op een leuke en vooral gezellige manier ons meenam door de bergen, ons de verhalen vertelde die bij het landschap pasten en ook een algemeen geschiedenispraatje over Ierland hield.

De bus bracht ons allereerst door de stad langs de oude studio’s van U2 in Windmill Lane en vervolgens langs de kustdorpjes. Bij Sandycove hielden we de eerste stop om daar de woning van één van de grootste schrijvers van het land James Joyce te bekijken. De beste man heeft jarenlang een Martello tower (verdedigingstoren van de Engelsen tegen Napoleon) bewoond en had daarmee een fraai uitzicht over de Dublin Bay en op het schiereiland Howth. Ever verderop week Dave even van de gebruikelijke route af om ons de huizen van zangeres Enya (kasteel) en Bono te laten zien.

Vervolgens was het tijd voor een korte koffiepauze bij Avoca Handweavers en de bijbehorende tuin. Na een heerlijke kop koffie en een scone vertrok de bus richting de bergen. We deden Sally Cap, Powerscourt, Enisgerrin en Loch Bay aan alvorens wij uit mochten stappen bij Loch Tay, ook wel het Guinness Lake genoemd omdat dit op het landgoed van de familie Guinness ligt. Vanaf daar hadden we ook een schitterend uitzicht op de filmset van Braveheart. Voor onze reis zich verder vervolgde trakteerde Dave iedereen nog op een glas whiskey.

Eenmaal weer op de rijweg ging de Bekende Ieren reis weer verder. Dave liet ons zien waar ondermeer U2 manager Paul McGuinness, acteur Daniel Day-Lewis wonen en het geboortehuis van Pierce Brosnan. Toch leuk om eens gezien te hebben maar natuurlijk niet onze bestemming. Deze lag in Glendalough, oftewel ‘The Valley of the Two Lakes’. Een oude keltische kloosterplaats, opgericht door de heilige St. Kevin. Na een korte rondleiding langs de ruines stond ons een wandeling van een klein half uur op het programma die ons door de bossen langs de twee meren zou leiden. Werkelijk schitterende vergezichten en landschappen om te zien.

Voordat we weer terug naar Dublin zouden gaan gingen we met de gehele bus eten bij een kleine, gezellige pub. Op aanraden van Dave deden we ons te goed aan een traditionele Guinness Irish Stew en een pint Guinness. Een heerlijke maar machtige maaltijd, de rest van de dag kon ik even niet meer aan eten denken. :P Na een quiz in de bus, die de jongens alweer verloren van de meisjes :( kwamen we rond 17.00 uur weer aan in Dublin.

’s Avonds zijn we de Docklands ingetrokken. Het oude havengebied dat inmiddels helemaal herontwikkeld wordt tot een schitterend stedelijk gebied. Wonen, werken en leisure vindt er door elkaar plaats. Ook de LUAS tram zal door het gebied gaan rijden. Uiteindelijk konden we het ook niet laten om nog even de Liffey over te steken en op zoek te gaan naar de U2 studio’s waar we eerder die dag met de bus langsreden. Het bleek even zoeken maar uiteindelijk konden we ze vinden en op de gevoelige plaat vastleggen. Om de dinsdag af te sluiten zochten we maar weer eens Aemons Rock Café op voor een biertje.

Woensdag 25 juli.

Na de toeristische dinsdag was het op woensdag toch echt weer tijd om aan wat tijd aan ons onderzoek te besteden. OP het programma stonden twee interviews. ’s Morgens een interview met Tom ‘O Reilly van het Rail Procurement Agency (de opdrachtgever en bouwer van de tramlijnen) en ’s middags met Mark Gleeson van railsreizigersorganisatie Platform 11. Beide interviews gingen erg goed en we kwamen met meer informatie en aanknopingspunten terug dan we van tevoren hadden gehoopt. Tussen beide interviews hadden we echter ruim 5 uur de tijd voor onszelf.

We besloten deze tijd te doden in het National Museum in The Collins Barracks. Een oude militaire kazerne. Niet alleen het gebouw was erg mooi om te zien, ook een aantal exposities was erg de moeite waard. We hebben met veel plezier gekeken naar de expositie over de Ierse opstand in 1916 en de daaruit voortkomende vrijheidsstrijd en burgeroorlog. Andere exposities over een vikingschip en over de Ierse militairen door de eeuwen heen waren ook zeker de moeite waard.

Na het middaginterview was het tijd voor een simpele edoch lekkere maaltijd, een vers gemaakt broodje bij de Spar bleek hiervoor ideaal. Deze aten we op in Merriot Square Park. Vervolgens maakten we nog een kleine wandeling door dit deel van de stad waarbij we onder meer langs het operagebouw, het geboortehuis en woonhuis van schrijver Oscar Wilde kwamen en het huis van opstandeling Pearse. Uiteindelijk zijn we buiten Temple Bar District in The International Bar beland, een drukke maar zeker gezellige pub.

Reisverslag Studiereis 2007: Dublin (2)

Zondag 22 juli

Ook onze tweede dag in Dublin stond in het teken van het toeristje spelen. Na lekker bijtijds opgestaan te zijn en de douche in het hostel getest te hebben begon onze ronde door de stad. In de Spar op O’Connelstreet werd een broodje gehaald waarna we via Parnell Square de noordkant van het centrum verkenden. Uiteindelijk kwamen we via een aantal vervallen straten (zwaar vervallen woningen tussen af en toe gloednieuwe kantoorpanden) kwamen we bij het busstation en Connoly Station uit. Vanaf daar namen we ons studieonderwerp (de LUAS tram) naar de andere kant van het centrum (Heuston Station). Vanaf hier was het nog een klein halfuur wandelen naar Kilmainham Goal, een oud gevangeniscomplex waar uit de 19e eeuw waar ook vele ‘verzetshelden’ gevangen gezeten hebben.

In het complex dat nu al museum dient is inmiddels een museum gevestigd dat vertelt over het gevangeniswezen en de aanleiding van de Ierse opstand in 1916. Ook werd er een uitgebreide rondleiding door het gebouw en langs de executieplaatsen gegeven. Zelfs na twee jaar (toen was ik er ook) bleef het erg indrukwekkend. Ons tweede uitstapje van de dag was in het Guinness Storehouse, een rondleiding langs het brouwproces van dit zwarte goud en de daaraan gerelateerde activiteiten als het vaten maken, het transport en de commercials. Afgesloten werd met een verse Guinness van de tap in de bar op de dak van het gigantische warenhuis. Helaas regende het inmiddels flink waardoor er weinig van het mooie uitzicht overbleef.

Om op te warmen van deze fikse regenbuien, die ook de rest van de middag aanhielden, begaven we ons naar een Curry restaurant. ’s Avonds hebben we een wandeltocht gemaakt langs de (mooie) regeringsgebouwen in de stad, even bijgekomen in het Merriot Square park en uiteindelijk de nacht ingeluid in Aemons Rock Café.

Maandag 23 juli

De regen van de zondag zette ook de maandag door, een dag die we geheel voor de studie ingeroosterd hadden. Op het programma stond onder meer het afrijden van beide tramlijnen, het observeren van de reizigers en de stations en een bezoekje aan de Dublin City Council en het trambedrijf (Veolia).

Allereerst namen we vanaf Abbey Street Upper de LUAS RED LINE richting Tallaght, een voorstad van Dublin. Ook hier zagen we langs de lijn diverse grote bouwactiviteiten. Zeker rond het eindpunt werd een toch al gigantisch winkelcentrum uitgebreid met woningen, winkelruimte en kantoren.

Later werd ons verteld dat deze plannen niet aan de tramlijn lagen maar de schaal waarop het allemaal gebouwd wordt wel. Een eerste belangrijk resultaat van ons onderzoekje. Eenmaal in Tallaght namen we de tram weer terug richting de halte Red Cow, een aan de snelweggelegen halte met een P&R terrein. Hier is ook het hoofdkantoor van Veolia gevestigd. Helaas was het van te voren niet gelukt om een afspraak te maken waardoor we gewoon onaangekondigd het kantoor binnen stapten. Gelukkig bleek het mogelijk ons te woord te staan waarna ons zelfs een bezoekje aan de controlekamer werd gegund. Erg leuk om de tram zo in werking te zien.Bij het Dublin City Council ging het helaas minder gesmeerd, ze bleken niet veel tijd voor ons te hebben en verwezen ons naar een andere instantie.

Gelukkig hadden we met die instantie al een afspraak gepland.Een positief gevolg was dat we nu tijd over hadden om een bezoek te brengen aan het Croke Park stadion.

Een gigantisch stadion (82,300 en daarmee het 4e stadion van Europa) waar de All Ireland finales van het Gaelic en Hurling gespeeld worden. Het stadion is hyper modern en voor sportliefhebbers een absolute aanrader.

Tourgids Charlene laat ons alles rustig zien en vertelt ook op een leuke opgewekte manier de in en outs van het stadion, de kleedkamer, de persruimte en de skybox. Het heilige gras mogen we helaas niet betreden. Aansluitend bezoeken we ook het GAA museum waar de beide Ierse sporten en de historie erachter uitgebreid krijgen uitgelegd en waar we zelf ook even Hurling kunnen oefenen.

Opvallend om te zien hoe sterk de sportbond GAA verweven is geweest met de vrijheidstrijd van de Ieren. Aan het einde van de middag nemen we de LUAS Green Line richting Sallyford om zo het tramgebruik in de spits te kunnen observeren. Dit is een erg mooie tramlijn met veel vrije rails voor de voertuigen en dus een hoge rijsnelheid. De stations zien er netjes uit en zijn vaak omgeven door mooie appartementen complexen, P&R terreinen en soms winkelcenta (Dundrum).

Gegeten wordt er uiteindelijk in een pizzeria in Temple Bar, gedronken in het Hard Rock Café waar we uiteindelijk om 23.00 uur uitgeveegd worden. Schandalig laat natuurlijk. ;)